در جغرافیای پرچین‌و‌چروک زاگرس باغ‌هایی قد کشیده‌اند که برخلاف شیب تند زمین، رو به بالا سربرافراشته‌اند. لرستان، سرزمین کش‌دار روزهای گرم و شب‌های بی‌پناه، این روزها میزبان درختانی‌ است که طلای تابستان را می‌رویانند.

درختان زردآلو با ریشه‌هایی که سنگ را می‌شکافند و تنه‌هایی که تشنگی را تاب می‌آورند، گواهی هستند بر آن پیوند باستانی انسان و خاک؛ پیوندی که در لرستان، سرسخت‌تر از همیشه همچنان زنده است.

لرستان با داشتن بیش از 3500 هکتار باغ زردآلو، حالا در جایگاه ششم تولید این محصول در کشور ایستاده؛ اما عددها تنها سطح ماجرا را نشان می‌دهند. باغ‌هایی در شیب‌های کوهستانی دورود هستند که تا چهار برابر این رقم میوه می‌دهند.

زمین‌هایی که روزگاری فقط بوته و خار در آن‌ها می‌رویید حالا بار می‌دهند؛ بار زرد، شیرین، براق و خورشیدی: زردآلو. در اقلیمی که سال‌به‌سال خشک‌تر می‌شود و منابع آبی کاهش می‌یابد حالا کشاورزان از دامنه‌های بی‌رمق کوهستان معیشتی مقاوم ساخته‌اند.

این معیشت نه‌تنها سبد میوه‌ لرستان بلکه بخشی از نیاز بازار تهران، اصفهان، دزفول و دیگر استان‌ها را هم پاسخ می‌دهد. دورود با بیش از 1800 هکتار سطح زیر کشت زردآلو یکی از نقاط محوری این داستان است.

این شهرستان در دل کوه و خاک، جغرافیای پنهان یک مقاومت کشاورزانه را آشکار کرده‌است. درختانی که در آن‌جا کاشته می‌شوند، در سال‌هایی که باران کم است و باد گرم می‌وزد، هنوز هم میوه می‌دهند.

بر اساس گفته‌های محمدحسن کیانی‌فر، مدیر باغبانی جهاد کشاورزی لرستان، منطقه مروک دورود با باغ‌های زردآلو نمونۀ بارز کشت و توسعه باغات در اراضی شیب‌دار است و این استان در جمع شش استان برتر تولید زردآلو است.

زردآلو در لرستان، حالا دیگر فقط یک محصول تابستانی نیست. در سرزمینی که خشک‌سالی و مهاجرت و رکود، ریشه‌های زندگی را تهدید می‌کند، این میوه بدل شده به نمادی از تداوم، از تاب‌آوری، از پیوند انسانی با اقلیم.