زومیت/ به‌نظر می‌رسد حجم مناطقی از مغز که با رفتار، تنظیم احساسات و کنترل تکانه‌ها مرتبط هستند، در افراد روان‌آزار کمتر از حد معمول است.

دانشمندان بر این باورند که تفاوت‌های ساختاری در مغز افراد دارای ویژگی‌های روان‌آزاری را شناسایی کرده‌اند. به‌نظر می‌رسد در این افراد حجم ناحیه‌هایی از مغز که با رفتار، تنظیم احساسات و کنترل تکانه‌ها مرتبط هستند، کمتر از حد معمول است.

پژوهشگران دریافته‌اند که افرادی که در آزمون‌های روان‌آزاری (Psychopathy) امتیاز بالایی کسب می‌کنند، دچار تغییرات ساختاری در بخش‌هایی از مغز هستند که با کنترل تکانه‌ها و تنظیم احساسات مرتبط‌اند. این یافته‌ها درک ما از ویژگی‌های شخصیتی و رفتارهای مرتبط با روان‌پریشی را گسترش می‌دهند و می‌توانند به ابداع درمان‌ها و راهکارهای توان‌بخشی جدید منجر شوند.

روان‌آزاری موضوعی پیچیده است که به دلیل دهه‌ها اطلاعات نادرست و دیدگاه‌های منسوخ‌شده، همچنان با برداشت‌های نادرستی همراه است. برخلاف باور عمومی، در راهنمای رسمی اختلالات روانی، از جمله «راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی» انجمن روان‌پزشکی آمریکا، تشخیصی رسمی با عنوان «روان‌آزار» وجود ندارد. در عوض، مجموعه‌ای از ویژگی‌های شخصیتی و رفتاری، مانند فقدان احساسات، تمایل به دست‌کاری روان‌شناختی دیگران، تکانشگری، نداشتن احساس گناه، جذابیت سطحی و رفتارهای مزمن ضداجتماعی، وجود دارند که ممکن است در افراد مختلف با شدت‌های متفاوتی دیده شوند.

با اینکه روان‌آزاری شدید نوعی ساختار پزشکی است و نباید آن را مترادف با «شرارت» دانست، واقعیت این است که امتیاز بالا در این ویژگی‌ها می‌تواند نشانه‌ای از رفتارهای خشونت‌آمیز مداوم باشد. افرادی که دارای ویژگی‌های روان‌آزاری شدید هستند، بیشتر در معرض ارتکاب جرم، واردآوردن آسیب‌های شدیدتر و تکرار این رفتارها در آینده قرار دارند. این مسئله بار سنگینی را بر دوش جامعه می‌گذارد و می‌تواند آسیب‌های روانی و جسمی قابل‌توجهی به قربانیان وارد کند. از همین رو، داشتن راهکارهایی برای شناسایی افراد روان‌آزار و نیز یافتن شیوه‌های درمانی پایدار و مؤثر برای آنان، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

افزایش درک ما از روان‌آزاری به ابداع درمان‌ها‌ی جدید کمک می‌کند
به گزارش آی‌اف‌ال‌ساینس، محققان در مطالعه‌ای جدید در ایالات متحده و آلمان با استفاده از تصویربرداری پیشرفته‌ی مغزی، تغییرات ساختاری در مغز افرادی با ویژگی‌های شدید روان‌آزاری را مورد بررسی قرار دادند. آن‌ها با فرض این‌که این ویژگی‌ها را می‌توان به نواحی خاصی از مغز نسبت داد، ۳۹ مرد دارای ویژگی‌های روان‌آزارانه را با بهره‌گیری از تکنیک‌های پیشرفته‌ی تصویربرداری عصبی و اطلس مغزی ژولیخ، ابزاری عمومی برای مطالعه‌ی ساختار مغز،  بررسی کردند.
افراد دارای امتیاز بالا با استفاده از «چک‌لیست بازبینی‌شده روان‌آزاری» (PCL-R) انتخاب شدند؛ مقیاسی ۲۰‌ گزینه‌ای که افراد را بر اساس میزان گسستگی عاطفی (عامل اول) و رفتارهای ضداجتماعی (عامل دوم) ارزیابی می‌کند. این افراد سپس با گروه کنترل بدون ویژگی‌های روان‌آزارانه همسان‌سازی شدند و همه‌ی شرکت‌کنندگان تحت اسکن MRI مغزی قرار گرفتند. پس از آن، حجم نواحی مغزی آن‌ها با استفاده از اطلس مغزی بررسی و مدل‌های آماری برای ارزیابی رابطه‌ی میان حجم این نواحی و نمرات روان‌آزاری‌شان تدوین شد.

نتایج آزمایش‌ها به‌طور کلی متنوع بود. در مورد نمرات عامل اول (گسستگی عاطفی)، تیم تحقیقاتی شواهد بسیار ضعیفی از تفاوت در ساختار مغزی میان افراد دارای ویژگی‌های روان‌آزارانه‌ی شدید و گروه کنترل یافت. اما در مورد عامل دوم (رفتارهای ضداجتماعی)، ارتباط واضحی میان حجم کمتر برخی نواحی مغزی و نمرات بالا مشاهده شد.

کاهش حجم مغز در مناطقی مانند گانگلیون‌های پایه دیده شد؛ ساختارهایی به‌هم‌پیوسته که نقش اصلی در کنترل حرکات، احساسات، شناخت و یادگیری پاداش‌محور ایفا می‌کنند. تفاوت‌هایی نیز در تالاموس شرکت‌کنندگان به چشم خورد؛ ایستگاه انتقال مهمی که اطلاعات حسی و حرکتی را به قشر مخ، ساقه‌ی مغز و قشر جزیره‌ای (دارای نقش‌ در پردازش هیجانی و شناخت اجتماعی) هدایت می‌کند.

افراد دارای ویژگی‌های شدید روان‌آزاری در مقایسه با گروه کنترل، به‌طور میانگین ۱٫۴۵ درصد حجم کلی مغز کمتری داشتند؛ به‌ویژه در نواحی قشر مغز، بخش سابیکولوم راست از ساختار هیپوکامپ، سینگولای قدامی، و قشر جزیره‌ای. همه‌ی این نواحی نقش کلیدی در شکل‌گیری شخصیت، تنظیم هیجانات، قضاوت اخلاقی و مهار تکانه‌ها ایفا می‌کنند.

در آزمایش‌ها افراد با ویژگی روان‌آزاری حجم مغزی کمتری در برخی نواحی داشتند
نویسندگان مقاله می‌نویسند: «نتایج حاضر نشان می‌دهند که اختلالات رفتاریِ مرتبط با عامل دوم چک‌لیست روان‌آزاری (PCL-R)، با کاهش حجم در مناطقی همراه است که بخشی از مدارهای پیشانی-ساب‌قشری هستند که احتمالاً در کنترل رفتاری نقش دارند. نتایج حاصل از مقایسه‌ی گروهی، به‌طور موقت حاکی از اختلالی نسبتاً گسترده در رشد مغزِ افراد دارای ویژگی‌های روان‌آزارانه است.»
با اینکه یافته‌های مطالعه دیدگاه‌های ارزشمندی درباره‌ی تفاوت‌های احتمالی در حجم مغزی میان اکثریت جمعیت و افراد با ویژگی‌های روان‌آزارانه‌ی شدید ارائه می‌دهند، محدودیت‌های مهمی نیز در آن وجود دارد. نخست آنکه حجم نمونه بسیار کوچک است؛ به همین دلیل، نتایج آماری باید با احتیاط تفسیر شوند. همچنین، اگرچه فرض بر این بوده که شرکت‌کنندگان هنگام مطالعه تحت تأثیر دارو یا مواد نبوده‌اند؛ اما مصرف طولانی‌مدتِ پیش از مشارکت می‌تواند ساختار مغز را تحت تأثیر قرار داده باشد.

بااین‌حال، نتایج مطالعه نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه را مطرح می‌کنند؛ همان‌طور که نویسندگان مقاله نیز بیان می‌کنند: «از جمله پرسش‌هایی که باید در مطالعات آینده مورد بررسی قرار گیرند، این است که این تفاوت‌های ساختاری تا چه اندازه منشأ ژنتیکی دارند یا تا چه حد ممکن است تحت تأثیر عواملی مانند محیط و شرایط زندگی شکل گرفته باشند.»

مقاله در آرشیوهای اروپایی روان‌پزشکی و علوم اعصاب بالینی منتشر شده است.