ایرنا/ برخی کارشناسان محیط زیست معتقدند که غذا دادن به حیوانات وحشی و پرندگان در بهار یا فصول دیگر که اکنون برای برخی شهروندان مازندرانی به یک «ژست» در طبیعت گردی تبدیل شده، برعکس آنچه عموم مردم می‌اندیشند نه تنها به سود گونه های جانوری نیست بلکه برای حیوانات زیانبار است.

تغذیه دستی حیوانات در فصول مختلف موجب تضعیف سیستم ایمنی بدن و تغییر عادت آنها را تغییر می شود و اثرات این کار انسان ها در حیات وحش تبعات مختلفی دارد.
اول اینکه نوع جیره غذایی حیوانات ممکن است به طور متفاوت باشد به عنوان مثال در مورد پرندگان مهاجر عده ای به آنها در حجم بالا غذا می دهند که شامل گندم، ذرت و نان خشک است که این مواد کربوهیدرات خیلی بالا دارند در حالی که این ماده علاوه بر اینکه در جیره طبیعی این حیوانات وجود ندارد بلکه می تواند سم هایی مانند آفلوتوکسین را همراه خود به میزان بالا داشته باشد.
پیش از این نیز در حیات وحش کشورمان گزارش های متعددی از نقاط مختلف اعلام شد که مثلا پرندگان زیادی در حجم زیادی تلف شدند و علت آن وجود سم در مکان زندگی آنها اعلام شد، در ضمن این مسائل باعث می شود که مهاجرت آنها کمتر شود یا کلونی آنها کاهش یابد مثلا اگر قرار بود ۱۰ کلونی در جاهای مختلف باشد همه در مکانی جمع می شوند که در آنجا غذا ریخته می شود که اگر بیماری وجود داشته باشد تعداد تلفات افزایش می یابد، همچنین وزن آنها زیاد می شود و این مساله موجب کاهش قابلیت مهاجرتشان می شود، پرندگان مهاجر به صورت طبیعی در دوره هایی از مهاجرت نباید غذا بخورند یا غذاهایی با انرژی بسیار پایین بخورند.
اما غذادهی دستی به این پرندگان آنهم بدون آشنایی اصول علمی و واقعی زندگیشان دردسرهایی ایجاد می کند.
گونه های دیگر حیات وحش هم دقیقا موضوع به همین روال است اگر بدون مطالعه اقدام به این کار شود، علاوه بر اینکه ممکن است غذای مناسبی برای آنها نباشد و متابولیک شدید برایشان ایجاد کند می تواند چرخه طبیعی زندگی آنها را کاملا از بین ببرد و باعث می شود حیوانات به جوامع انسانی نزدیک تر شوند، خطرات برای شکار شدن و بیمار شدنشان افزایش یابد و سیستم ایمنی آنها ضعیف تر شود و مشکلات عدیده دیگری برای آنها پیش آید حتما بارها و بارها این جمله را به ویژه در چند سال اخیر شنیده اید که «حیوانات را فراموش نکنیم، به آنها غذا بدهیم» .
شنیدن این جمله در ابتدا شاید جذاب و تا حدودی دلچسب باشد اما از دید کارشناسان محیط زیست این کار مثل «دوستی خاله خرسه» برای حیوانات به شمار می رود و این دلسوزی و ترحم انسان ها به حیات وحش برایشان دردسر ساز است.
نگهداری از حیوانات یا غذا دادن به آنها به مرور به یک «ژست» زندگی شهری و به اصلاح «باکلاسی» تبدیل شده است، باید در همه این امور حد متعادل را نگه داشت تا نه حیوان و نه هیچ گونه زیستی آسیب ببیند.