ورزش 3/هشت ماه پیش، شوامنی در برابر میلان با سوت‌های اعتراضی تاریخی مواجه شد. امروز، او در سیستم ژابی بازیکنی کلیدی
حس غالب این است که در تیم هیچ جایگزینی برای او وجود ندارد. در ۲۵۰ روز، زندگی می‌تواند کاملاً زیر و رو شود. این را از شوامنی بپرسید. او از بازیکنی طردشده به ستونی اساسی تبدیل شده است. تحولی شگفت‌انگیز، مانند برنامه‌ای رادیکال.

در ۵ نوامبر ۲۰۲۴، در سانتیاگو برنابئو، شوامنی با سوت‌های بی‌امان هواداران روبرو شد. آنچلوتی او را در بین دو نیمه تعویض کرد. شوامنی گویی غایب بود و فضا برای بازگشت به روزهای خوب مناسب نبود. اما حالا، ۲۵۰ روز بعد، او نه‌تنها بازیکن ثابت است، بلکه ستون اصلی برنامه‌های تاکتیکی ژابی آلونسو به شمار می‌رود. چه به‌عنوان هافبک دفاعی و چه به‌عنوان مدافع سوم، او بی‌چون‌وچراست.

شوامنیِ هشت ماه پیش دیگر وجود ندارد. آن بازیکن که در باتلاق انتقادات غرق شده بود، در برابر میلان کابوس دید: در دقیقه ۱۲، در جاگیری اشتباه کرد (گل اول) و در دقیقه ۳۹، توپی را لو داد (گل دوم). هواداران به‌ندرت این‌گونه به بازیکنی تاخته بودند و او به نظر در قعر بود. اما این پایان کار نبود. 

هفته‌های بعد هم دشوار بود تا اینکه در ۱۶ ژانویه، مقابل سلتا در جام حذفی، نقطه عطف فرا رسید. نام او در ترکیب اعلام شد و سوت‌های بلندی شنیده شد، اما او روی زمین بازی فوق‌العاده‌ای ارائه داد. خودش در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «آنچه تو را نکشد...».

کلید سیستم

آن شب او را نکشت، بلکه قوی‌ترش کرد. شوامنی گام‌به‌گام رشد کرد و بهبود یافت. ۲۵۰ روز از آن شب کابوس‌وار مقابل میلان گذشته و حالا همه‌چیز تغییر کرده است. ژابی آلونسو او را به‌عنوان راهنمای خود برگزیده، بازیکن کلیدی برای اجرای سیستم سه دفاعه در کنار هویسن. او وظیفه دشوار بازی به‌عنوان هافبک دفاعی و مدافع سوم را به‌عهده دارد و این تفاوت را ایجاد می‌کند.

نوری در تاریکی

شوامنی حالا خودش است. او در جام جهانی باشگاه‌ها یکی از بهترین‌های رئال مادرید بوده است. حتی در شب شکست سنگین مقابل پاری‌سن‌ژرمن، او با ۳۶ پاس، بیشترین پاس را داد و با ۵ توپ‌گیری، دومین بازیکن برتر در این زمینه بود. با دقت ۹۸ درصد در پاس‌ها، در نقشی به این پیچیدگی و در میان رقبای سرسخت، درخشید. آلونسو او را بازیکنی ثابت و بی‌جایگزین می‌داند.

بی‌جایگزین

این موضوع به بازار نقل‌وانتقالات و ترکیب تیم اشاره دارد. در باشگاه این باور وجود دارد که شوامنی هیچ جایگزین طبیعی‌ای ندارد. گولر در حال یادگیری نقش هافبک دفاعی است، والورده گهگاه به‌عنوان بازیکن بسته‌کننده بازی کرده، اما نه کامل، و کاماوینگا هم هنوز معماست. در سیستم جام جهانی، او بیشتر به‌عنوان هافبک میانی مناسب است تا هافبک دفاعی یا مدافع سوم. پس از شوامنی، هیچ‌کس نیست. جذب زوبیمندی می‌توانست این نقش را به‌خوبی پر کند، اما این انتقال محقق نشد. حالا اورلین بیش از پیش ضروری و بی‌جایگزین است. کی فکرش را می‌کرد ۲۵۰ روز پیش؟