تجارت نیوز/ با شروع فصل گرما و تشدید بحران آب در کشور، سیاست‌های دولت ازجمله کاهش فشار آب برای درمان موقت بحران تشدید شده است. با وجود این که دولت به طور مداوم شهروندان را تشویق به کاهش مصرف می‌کند و این موضوع را عاملی مهم برای جبران کمبود آب می‌داند، آبنماهای تزئینی در کشور به هدررفت آب دامن می‌زنند. در همین زمینه باید پرسید هدررفت آب در آبنمای میدان جهاد چه سودی برای مردم دارد؟

 در شرایطی که بحران آب به مرحله‌ای هشدارآمیز رسیده است، آبنمای مرکزی میدان جهاد تهران از صبح تا شب فعال است و حجم قابل‌توجهی از آب را بدون بازیافت یا هدف مشخص به سطح زمین می‌پاشد. این در حالی است که کاهش فشار آب در بسیاری از مناطق تهران و دیگر شهرهای کشور در دستور کار قرار گرفته و از شهروندان خواسته شده تا مصرف خود را به شدت کاهش دهند.
آب‌پاشی ممتد و بدون کنترل این آبنما که در یکی از میادین پرتردد پایتخت واقع شده، نه‌تنها موجب اتلاف بی‌رویه آب در شرایط کم‌آبی است، بلکه نشانه‌ای آشکار از مشخص نبود ابعاد بحران آب در کشور است. دولت از یک‌سو مردم را به صرفه‌جویی و تحمل فشار کم‌آبی دعوت می‌کند و از سوی دیگر در اجرای بدیهی‌ترین اقدامات مدیریت مصرف، مانند خاموش کردن آبنماهای تزئینی در فضای باز، ناتوان یا بی‌تفاوت ظاهر می‌شوند.

دوگانه تبلیغ برای صرفه‌جویی و ضدتبلیغ فعالیت آبنماهای تزئینی
آن‌طور که ایلنا گزارش داده، محسن اردکانی، مدیرعامل آب و فاضلاب استان تهران، عنوان کرد: اگر مردم 20 درصد مصرف را کاهش دهند، قطعی و افت فشار بیشتر اتفاق نمی‌افتد. اما اگر همین روند مصرف ادامه داشته باشد؛ تهران وارد دامنه پرخطر می‌شود و سیاست‌های سخت‌گیرانه اعمال می‌شود. چنانچه 20 درصد صرفه‌جویی در مصرف آب صورت گیرد، قطعی آب رخ نمی‌دهد، در غیر این صورت تهران وارد فاز قطعی آب می‌شود.
مدیرعامل آبفا به مردم هشدار می‌دهد که اگر صرفه‎‌جویی نکنند، آب قطع می‌شود. این در حالی است که شهرداری تهران آب تهران را برای آبنماهای تزئینی که هیچ کاربردی در شرایط کم‌آبی موجود ندارد، هدر می‌دهد.
عباس علی‌آبادی، وزیر نیرو، در مراسم بهره‌برداری از طرح‌های فاضلاب شهر لواسان، جنگل‌بان و امام زاده داوود هشدار داد: ممکن است تا یک ماه آینده سد ماملو را از دست برود و به ترتیب لتیان، لار و کرج از مدار خارج شوند.
با وجود تمامی این هشدارها و کاهش مخازن سدهای تهران، آبنماهای تزئینی در سطح شهر مشغول به کار هستند و در این میان سیاست‌های تنبیهی مانند کاهش فشار آب نصیب مردم می‎‌شود. در این میان باید پرسید چرا سیاست‌های کاهش مصرف تنها شامل حال مردم می‌شود و هیچ تدبیری برای هدررفت آب از سوی دولت اندیشیده نمی‌شود؟
باید تاکید کرد که فعالیت چنین آبنماهایی در فضای شهری نه تنها هیچ ضرورتی ندارد، بلکه در شرایط خشکسالی فعلی، تبدیل به یک ضدتبلیغ تمام‌عیار علیه سیاست‌های صرفه‌جویانه دولت شده است. شهرداری تهران، به‌عنوان نهاد متولی مدیریت فضای شهری، با درک شرایط بحرانی موجود، باید نسبت به خاموش کردن آبنماهای تزئینی اقدام فوری کند. در غیر این صورت باید گفت این تنها مردم هستند که سیاست‌های دولت در زمینه جبران بحران آب را تحمل می‌کنند؛ سیاست‌هایی که بسیاری از کارشناسان نسبت به کارا نبودن آنها انتقاد می‌کنند.