خبرآنلاین/ درگیری میان ترامپ و روپرت مرداک، مالک امپراتوری رسانه‌ای شامل فاکس نیوز، وال‌استریت ژورنال و سایر رسانه‌های متمایل به محافظه‌کاران، آخرین نمونه از تلاش رئیس‌جمهور برای تحمیل نوعی «قانون توهین به مقامات عالی» به رسانه‌های آمریکاست. این دعوا همچنین نقطه‌ عطفی در روابط میان رئیس‌جمهور و آخرین غول واقعی رسانه‌ای آمریکا به حساب می‌آید. مرداک، که تا پیش از این حامی قدرتمند ترامپ بود، شاید به اندازه برخی دیگر از رقبای ترامپ، هالو و رام نباشد.

اکونومیست در گزارشی به بررسی رابطه روپرت مرداک، امپرتوری بزرگ رسانه‌ای بین‌المللی و دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا پس از شکایت رئیس‌جمهور آمریکا از غول رسانه‌ای این کشور پرداخت. این رسانه نوشت:
رزو ۱۷ ژوئیه پس از آنکه وال‌استریت ژورنال گزارش داد رئیس‌جمهور آمریکا در سال ۲۰۰۳ پیامی بی‌ادبانه و نامناسب برای تولد جفری اپستین فرستاده بود نوشت:«به روپرت مرداک گفتم که این یک کلاه‌برداری است، نباید این داستان جعلی را منتشر کنداما او این کار را کرد، و حالا می‌خواهم از خودش و آن روزنامه درجه‌سه‌اش شکایت سنگینی کنم.» دادخواست حقوقی روز بعد ارائه شد.

درگیری میان ترامپ و روپرت مرداک، مالک امپراتوری رسانه‌ای شامل فاکس نیوز، وال‌استریت ژورنال و سایر رسانه‌های متمایل به محافظه‌کاران، آخرین نمونه از تلاش رئیس‌جمهور برای تحمیل نوعی «قانون توهین به مقامات عالی» به رسانه‌های آمریکاست. این دعوا همچنین نقطه‌ عطفی در روابط میان رئیس‌جمهور و آخرین غول واقعی رسانه‌ای آمریکا به حساب می‌آید. مرداک، که تا پیش از این حامی قدرتمند ترامپ بود، شاید به اندازه برخی دیگر از رقبای ترامپ، هالو و رام نباشد.

شکایت‌های اخیر ترامپ از رسانه‌های منتقد، هرچند از نظر حقوقی ضعیف بوده‌اند، اما نتایج مالی مثبتی داشته‌اند. در اوایل همین ماه، شرکت پارامونت گلوبال مبلغ ۱۶ میلیون دلار برای حل‌وفصل یک شکایت نامحتمل ترامپ درباره مصاحبه‌ای در برنامه «۶۰ دقیقه» شبکه سی‌بی‌اس پرداخت کرد. در دسامبر گذشته، دیزنی هم به خاطر گزارشی در ای‌بی‌سی که به اشتباه ادعا کرده بود ترامپ به جرم تجاوز محکوم شده (در حالی که اتهام واقعی، آزار جنسی بود)، مبلغ ۱۵ میلیون دلار پرداخت کرد.

هرچند فضای قانونی برای روزنامه‌نگاران در آمریکا روی کاغذ مطلوب است، اما در عمل وضعیت خصمانه‌تری حاکم شده است. هیئت‌های منصفه و حتی برخی قضات نسبت به رسانه‌های جریان اصلی بی‌اعتمادتر شده‌اند.
ترامپ شکایت اخیرش را در فلوریدا طرح کرده، جایی که می‌تواند انتظار هیئت منصفه‌ای همدل را داشته باشد. همچنین، با توجه به انتخاب مجدد ترامپ، برخی از متهمان نگران‌اند که اگر از خود دفاع نکنند، ممکن است با مجازات نهادهای دولتی مواجه شوند.
اما وال‌استریت ژورنال به‌نظر هدف دشوارتری برای ترامپ محسوب می‌شود. این روزنامه به‌طور جدی درباره پرونده اپستین تحقیق کرده و پیش‌تر هم روابط او با چهره‌هایی مثل بیل گیتس را مورد بررسی قرار داده است. شرکت مادر این روزنامه، داو جونز، سابقه طولانی در دفاع از خود در برابر دعاوی افترا دارد که در میان آنها نبردی چند دهه‌ای با لی کوان یو، نخست‌وزیر سابق سنگاپور به چشم می‌خورد. استوارت کارل، مشاور حقوقی سابق وال‌استریت ژورنال می‌گوید:«ژورنال و داو جونز در دفاع از روزنامه‌نگاری‌شان ثابت‌قدم هستند. تا به امروز چیزی ندیده‌ام که نشان دهد این تعهد کاهش یافته باشد.»
اهرم نفوذ دولت بر شرکت نیوز کورپ، شرکت تحت کنترل مرداک که صاحب نهایی وال‌استریت ژورنال است هم محدود به‌نظر می‌رسد. در حالی که دیزنی و پارامونت حاضر بودند برای حفظ بخش‌های باارزش‌تر شرکت‌هایشان، از اعتبار شبکه‌های ای‌بی‌سی و سی‌بی‌اس بگذرند، وال استریت ژورنال در مرکز امپراتوری مرداک قرار دارد. در سال مالی اخیر، داو جونز بزرگ‌ترین منبع سوددهی برای نیوز کورپ بوده است. علاوه بر این، دولت فدرال کنترل محدودی بر رسانه‌های چاپی دارد.
اما سوال اصلی این است که شکاف ظاهری درروابط میان ترامپ و مرداک تا چه اندازه عمیق است؟ برخی محافظه‌کاران داستان اپستین را حرکتی حساب‌شده برای ضربه‌زدن به رئیس‌جمهور می‌دانند. نظریه‌پردازان توطئه، به دیدار ماه ژوئن میان مرداک و جی‌دی ونس، معاون اول رئیس‌جمهور جاه‌طلب، اشاره می‌کنند. استیو بنن، استراتژیست سابق ترامپ، گفته که گزارش اخیر وال‌استریت ژورنال درباره اپستین ضربه‌ نهایی به رئیس‌جمهور ترامپ بود، چون او جرات کرد در برابر مرداک‌ها بایستد». 
اما برخی دیگر معتقدند این ماجرا آن‌قدرها هم جدی نیست. کلر اندرز، تحلیلگر رسانه می‌گوید:«مردم این ماجرا را یک دشمنی شخصی می‌دانند، اما این فقط یک خرابکاری بود.» او حدس می‌زند که درخواست ترامپ برای کنار گذاشتن این گزارش که ظاهرا در حین یک مسابقه فوتبال به مرداک منتقل شده، ممکن است توسط مرداک ۹۴ ساله شنیده یا درک نشده باشد. از سوی دیگر، او اضافه می‌کند که مرداک مشتاق است هرگونه شائبه‌ دخالت او در کنترل محتوای رسانه‌هایش را رد کند، به‌ویژه به خاطر دعوای حقوقی فعلی شرکت اسمارت ماتیک با فاکس نیوز. کلر اندرز می‌گوید:«او نمی‌خواهد طوری دیده شود که گویا قدرت سانسور یا حذف یک داستان را دارد و این قدرت عمدا از او سلب شده تا پرونده اسمارت‌ماتیک دردسرساز نشود.»
برای ترامپ، شکایت از رسانه‌های جریان اصلی ممکن است راهی برای اتحاد دوباره حامیانش باشد؛ حامیانی که در مورد نحوه برخورد او با موضوع اپستین دچار اختلاف شده‌اند. اما اگر ماجرای این پرونده ادامه پیدا کند، مرحله کشف اسناد که در آن هر طرف می‌تواند مدارکی از طرف مقابل مطالبه کند، ممکن است دردسرساز شود. کارل پیش‌بینی می‌کند:«در این مرحله، رابطه او با اپستین، ارتباطات رکیکش، و روابطش با سایر مجرمان محکوم‌شده زیر ذره‌بین خواهد رفت.» این ممکن است منجر به افشاگری‌های بیشتر و حتی تیترهای ناخوشایند دیگری در رسانه‌ها شود.