محمد بهرامی فرزند این شهید در سخنانی روایت می‌کند: در سن چهر سالگی بودم که پدرم در عملیات والفجر ۸ به شهادت رسید. یکی از ویژگی‌های بارز و شاخص این شهید انس و الفت با قرآن کریم بود. یکی از همرزمان پدرم برایم روایت کرده است که در شب عملیات والفجر ۸ هنگامی که گردان رزمی آماده عملیات بود، تمامی رزمنده‌ها کوله پشتی خود را آماده می‌کردند و وقتی شهید بهرامی کوله پشتی خود را بست قرآن خود را روی کوله پشتی گذاشت گفتیم الان برای چه قرآن گذاشتی؟ گفت: «ما به خاطر قرآن به میدان نبرد آمده‌ایم.»

پدرم مرتب قرآن تلاوت می‌کرد و خانواده و اطرافیان را به شدت تشویق به انجام این فریضه الهی می‌کرد. برگزاری جلسات هفتگی قرآن یکی از یادگاری‌های شهید است که با قرائت اعضای خانواده آغاز می‌شود. شهید بهرامی دو شب قبل از شهادت خوابی دید که در روز ۲۰ بهمن در آزمونی قبول می‌شود و مطمئن است که این آزمون همان آزمون الهی است که مورد پذیرش الهی قرار گرفته و در همان روز ۲۰ بهمن بر اثر اصابت ترکش به سر به فیض شهادت نائل می‌شود.

پدرم در فرازی از وصیت‌نامه‌اش نوشته است: این شب‌ها جای شما خالی است، می‌دانید چه کسی در این آزمایش خوشحال‌تر و برنده‌تر است، چه کسی منتظر است که این ساعت شروع عملیات اعلام شود، چه کسی مشتاق است که زودتر به معشوق خود بپیوندد همان کسی که دلبستگی او به دنیا کمتر است. هر چه انسان از دنیا بریده شود به خدا نزدیک‌تر می‌شود. اگر گریه می‌کنید برای امام حسین (ع) باشد. شب عاشورا و روز عاشورا را در نظر داشته باشید. برای فاطمه زهرا(س) و زینب کبری(س) و حضرت علی اکبر(ع) گریه کنید... .»