سیناپرس/ بازسازی زانوها با بافت کانگورویی یک گام به واقعیت نزدیک‌تر شده است و آزمایش‌های انسانی در سال ۲۰۲۴ آغاز می ‌شود.

 دکتر نیک هارتنل (Nick Hartnell) جراح ارتوپد و یکی از پژوهشگران این مطالعه می گوید: من همیشه گفته ام که کانگوروها بزرگترین ورزشکاران طبیعت هستند. آنها واقعاً چشمگیرترین حیوانات هستند چراکه آنها می توانند تا طول ۱۲ متر و یا تا ارتفاع یک حصار سه متری را پریده و با سرعت ۷۰ کیلومتر در ساعت جهش کنند.

هارتنل گفت: با تماشای آنها در حال عمل، تعجب کردم که چقدر از این توانایی ورزشی با نحوه شکل گیری تاندون های آنها مرتبط است و آیا ممکن است از آنها برای جایگزینی رباط های پاره شده انسان استفاده شود.

پس از سال ها تحقیق، هارتنل و تیمش در حال پیشرفت به سمت آزمایش پیوند زنوگرافت انسانی برای ترمیم آسیب هایی مانند پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) هستند.

پیوند زنوگرافت که در آن عضو یا بافت دیگری از گونه دیگری پیوند زده می ‌شود، در حال حاضر یکی از ویژگی‌های جراحی‌هایی مانند تعویض دریچه‌های قلب با دریچه‌ خوک‌های اهداکننده است. با این حال، سازگاری بیولوژیکی یک مانع بزرگ است. این تیم تحقیقاتی معتقد است که کد مربوط به چگونگی اطمینان از رد نشدن بافت کانگورو خارجی توسط گیرنده انسانی را نیز شکسته است.

دکتر هارتنل گفت: زنوگرافت با استفاده از تاندون‌های گونه‌ های دیگر این پتانسیل را دارد که گزینه بهتری باشد، اما تاکنون پزشکی برای یافتن گونه‌ های مناسب که دارای تاندون‌های قوی و بادوام باشد، موفق نبوده است.

در حالی که کیسه ‌داران استرالیایی ممکن است توانایی ‌های پرش فوق ‌انسانی را برای کسی فراهم نکند، اما جایگزین امیدوارکننده‌ ای برای درمان فعلی است.

در ایالات متحده، حدود ۲۰۰ هزار پارگی رباط صلیبی در هر سال رخ می دهد و تا یک چهارم از آنها نیاز به جراحی های اضافی دارند. ماهیت آسیب به این معنی است که بافت اضافی باید در محل آسیب پیوند شود. گرافت‌هایی که از نقاط دیگر بدن بیمار گرفته می ‌شوند، اغلب درد و زمان بهبودی را افزایش می ‌دهند و عضوهای پیوندی که از اهدا کنندگان فوت شده و از منابع مصنوعی گرفته می شوند، جراحان را با مشکلات دیگری مواجه می‌ کنند.

دکتر هارتنل در این باره گفت: تعداد بسیار محدودی از این تاندون‌های جسد در دسترس است و متأسفانه قدرت آن ‌طور که ما می ‌خواهیم خوب نیست و بیمار را با زانوی ضعیف ‌تری مواجه می ‌کند.

او افزود: علاوه بر این، تا یک چهارم تمام بازسازی‌ های رباط صلیبی با شکست مواجه می‌ شوند. اگر این اتفاق بیفتد، یا فرد به طور همزمان دو رباط آسیب دیده باشد، یا برای بار دوم آسیب ببیند، گزینه های او تمام می شود.

تاندون کانگورو نه تنها این پتانسیل را دارد که بهترین گزینه باشد، بلکه می تواند از جاهای دیگر تهیه شود. تمام تحقیقات بر روی تاندون‌های کانگورو به دست آمده از صنایع دیگر انجام شده است، بنابراین هیچ حیوان زنده‌ای را درگیر نکرده است.

دکتر هارتنل در خاتمه افزود: آنها از نظر بیولوژیکی از نظر تاندون ها برتر هستند و در حال حاضر تمام این پتانسیل به هدر می رود زیرا از تاندون ها برای هیچ چیز استفاده نمی شود. این تیم امیدوار است که یک آزمایش موفق انسانی راه را برای استفاده از تاندون‌های کانگورو در روش‌های جهانی هموار کند.

شرح کامل این مطالعه در مجله تخصصی American Journal of Sports Medicine منتشر شده است.