آخرین خبر/ جناب ابوالحسن خرقانی بر سر در خانقاه خود نوشته بود: 
« هر کس که در این سرا درآید نانش دهید و از ایمانش مپرسید. 
چه آنکس که به درگاه باریتعالی به جان ارزد، که البته بر خوان ابوالحسن به نان ارزد. »
آورده اند که در مجلس خرقانی سخن از کرامت می رفت و هر یک از حاضران چیزی می گفت. 
ایشان گفت: کرامت چیزی جز خدمت خلق نیست. 
چنان که دو برادر بودند و مادر پیری داشتند. 

یکی از آن دو پیوسته خدمت مادر می کرد و آن دیگر به عبادت خدا مشغول می بود.
 آن شخص که به خدمت خدا مشغول بود و با خدمت خدایش خوش بود، برادر را گفت: 
امشب نیز خدمت خداوند بمن ایثار کن؛ چنان کرد. آن شب به خدمت خداوند سر به سجده نهاد، در خواب دید که آوازی آمد که برادر ترا بیامرزیدیم و تو را بدو بخشیدیم. 
او گفت: آخر من به خدمت خدای مشغول بودم و او به خدمت مادر، روا نیست که او را بر من برتری نهند و مرا به او بخشند.
 ندا آمد: زیرا که آنچه تو می‌کنی ما از آن بی‌نیازیم، ولیکن مادرت از آن بی‌نیاز نیست که برادرت خدمت او کند.

تذکرة الاولیاء