هم میهن/متن پیش رو در «هم میهن» منتشر شده و انتشارش در «آخرین خبر» به معنای تایید آن نیست

جاپید قربان‌اوغلی-سفیر سابق ایران در آفریقای جنوبی| ضمن استقبال از سفر اخیر سیدابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور اسلامی ایران، به سه کشور آفریقایی که پس از دوسال از زمان تصدی ایشان انجام شد و از سوی رسانه‌های همسوی دولت به‌عنوان یک دستاورد بزرگ و رویکرد استراتژیک و انتقاد از دولت قبل به علت غفلت از این قاره سرشار از مزیت‌های اقتصادی یاد شد، به‌عنوان کارشناسی که بیشترین دوران خدمت ۳۸ ساله‌ام را در دستگاه دیپلماسی کشورهای این قاره سپری کرده‌ام، ضروری دانستم بر چند نکته درباره آفریقا، کارنامه دولت‌های پیشین در این قاره و انتظارات مبتنی بر واقعیت‌ها تاکید کنم.

۱
آفریقا، نه‌فقط برای ما، بلکه برای همه کشورهای دنیا جایگاه مهمی دارد. برخی از منابع در قاره آفریقا وجود دارد که در جهان بی‌بدیل است. از لحاظ ظرفیت‌های کشاورزی هم برخی از مستعد‌ترین زمین‌های جهان در آفریقا قرار دارد. در کنار مزیت‌های اقتصادی، کشورهای این قاره در حوزه سیاسی و بین‌المللی هم آفریقا از ظرفیت‌های زیادی برخوردار است. بیش از یک‌چهارم کشورهای عضو سازمان ملل متحد از این قاره هستند.۵۴ کشور این قاره عضو سازمان ملل در بسیاری از موارد و به‌خصوص پس از تشکیل اتحادیه آفریقا در سال ۲۰۰۱، به شکل متحد عمل می‌کنند. برخی از این کشورها به‌صورت دوره‌ای از اعضای غیردائم شورای امنیت می‌شوند که این حضور برای فرصت و تاثیرگذاری در عرصه بین‌المللی است. در طول بیش از دودهه‌ای که از تشکیل اتحادیه آفریقا می‌گذرد، شاهد خیزشی در آفریقا در مسائل مربوط به حکمرانی خوب و نهادینه کردن دموکراسی در کشورهای آفریقایی هستیم.  اتحادیه آفریقا در طول دودهه‌ای که از تاسیس آن می‌گذرد، توانسته‌ نقش مؤثری در مقابله با کودتاها و جنگ‌های داخلی در این قاره داشته‌باشد. به‌عنوان فردی که بخش عمده‌ای از سابقه کار دیپلماتیک خود را در حوزه آفریقا گذرانده‌ام، بدون هیچ‌گونه تردیدی می‌توانم تایید کنم که آفریقا سرزمین فرصت‌هاست.

۲
فرصت بودن آفریقا، در دولت سیزدهم به‌طور ناگهانی کشف نشده، تصور نمی‌کنم این دولت نیز مانند دولت‌های قبل تخم دوزرده‌ای در قاره آفریقا بگذارد. به‌عنوان کارشناس آفریقا  این نکته را مجدداً تاکید می‌کنم که باید از هر تلاش و ابتکاری برای توسعه روابط با کشورهای آفریقایی و استفاده از فرصت‌های بی‌نظیر این قاره استقبال کرد و فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی، از هر دولتی که گام‌های مؤثری در این راستا و بهره جستن از ظرفیت‌های بی‌بدیل آفریقا بردارد، حمایت کرد. لازم است یادآور شوم که سفر آقای رئیسی نه نخستین سفر یک رئیس‌جمهور ایران به آفریقاست و نه مهم‌ترین سفر در سطح رؤسای‌جمهور کشورمان محسوب می‌شود و از اینها مهمتر این نخستین بار نیست که ایران استراتژی توسعه روابط با کشورهای آفریقایی را در پیش می‌گیرد ولی متاسفانه مشکلات و موانع جدی که ریشه در ساختار اقتصادی کشور دارد، مانع از تحقق اهدافی می‌شود که دولت‌های حاکم طی چهار دهه گذشته، همگی با آگاهی و البته با درصدهای متفاوت توجه در پی آن بوده‌اند.

۳
کارهای بزرگی هم در عرصه اقتصادی در دوره‌های گذشته در رابطه با آفریقا انجام شد. همین موضوع کشت فراسرزمینی که این روزها بسیار از آن صحبت می‌شود، برای اولین بار در سفر رئیس‌جمهور اوگاندا به تهران از سوی هاشمی‌رفسنجانی مطرح شد. یوری موسیونی، رئیس‌جمهور اوگاندا، ۵۰۰۰ هکتار زمین برای این‌کار به‌صورت کاملا مجانی در اختیار ایران قرار داد. مرکز تجاری ایران در اوگاندا که در سفر اخیر رئیسی مورد بازدید قرار گرفت در قسمتی از همین زمین تاسیس شده‌است.  اولین خط هوایی و خط کشتیرانی کشور که لازمه کار با آفریقاست، پس از سفر هاشمی به آفریقا راه‌اندازی شد. هواپیمایی ایران‌ایر به دو کشور کنیا و اوگاندا پرواز می‌کرد و قرار بود در ادامه به ژوهانسبورگ نیز پرواز کند. براساس موافقتنامه‌های بین ایران و تعدادی از کشورها، کشتی‌های ایران در آب‌های سرزمینی کشورهای آفریقایی ماهیگیری می‌کردند. حتی به‌منظور شناخت بیشتر آفریقا، مطالعات و پژوهش‌هایی هم از طرف دستگاه دیپلماسی و هم وزارت بازرگانی در دوران رفسنجانی و خاتمی در مورد آفریقا انجام شد. در دوران آقای خاتمی مرکز مطالعات آفریقا در دانشگاه تربیت مدرس راه‌اندازی شد. در دوره سفارت من در آفریقای جنوبی دو سرمایه‌گذاری بسیار بزرگ توسط کمپانی‌های این کشور در ایران انجام شد. پروژه ام‌تی‌ان - ایرانسل، یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های سرمایه‌گذاری خارجی در ایران است. ام‌تی‌ان یک میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در ایران انجام داد و گردش مالی این پروژه الآن چندین میلیارد دلار است. پروژه دیگر، پروژه پتروشیمی آریا ساسول بود. کمپانی عظیم ساسول آفریقای‌جنوبی با مشارکت شرکت پتروشیمی ایران به‌صورت پروژه، کار مشترکی -  Joint Venture - را با سرمایه 6/1 میلیارد دلار در عسلویه انجام داد. به گفته جناب  محمدرضا نعمت‌زاده، مدیرعامل وقت شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران که انصافاً باید این پروژه عظیم را مدیون تلاش ایشان دانست، این پروژه نگین عسلویه بود. بنا بر این من به‌عنوان یک کارشناس که بیش از سه دهه در حوزه آفریقا کار کرده‌ام، شهادت می‌دهم که همه دولت‌های گذشته ایران انگیزه سیاسی و برنامه اقتصادی برای کار با آفریقا داشته‌اند.

۴
مشکل ایران  نه‌تنها در کار  با آفریقا که حتی در کشورهای آسیای میانه و قفقاز که در حوزه تمدنی ما بوده و فاصله جغرافیایی چندانی هم ندارند، در اراده سیاسی نیست. همانگونه که قبلا گفتم همه دولت‌ها و رؤسای‌جمهور به استثنای دولت روحانی که توجه کمتری به قاره آفریقا داشت، علاقه‌مند و بلکه مشتاق کار با آفریقا بودند. علت ناکامی دولت‌های پیشین که احتمال می‌دهم دولت رئیسی را نیز در رابطه با آفریقا زمین‌گیر کند، سازوکار و ساختار اقتصادی ما است. ساختار اقتصادی ما به شکلی است که نمی‌توانیم از فرصت‌های مبادلات خارجی به‌خوبی استفاده کنیم. اگر ادعاهای شناخت اندک درباره آفریقا، راه طولانی و ریسک بالا را دلیل ناکامی در کار اقتصادی بدانیم، باید به این سوال پاسخ داده شود که علت از دست دادن فرصت‌های طلایی در کشورهای آسیای میانه و قفقاز که فاصله چندانی با ایران ندارند چیست و چرا نتوانسته‌ایم بهره اقتصادی و تجاری چندانی از رابطه با این کشورها برده و میدان را به ترکیه و چین و ... واگذار کنیم؟ این کشورها به لحاظ فرهنگی و تمدنی علاقه‌مند به روابط با ایران بودند، اما الان ترکیه در این کشورها موفق‌تر است یا ایران؟ مسئله این نیست که ایران نمی‌خواهد، مسئله این است که سازوکارهای ضروری برای روابط خارجی در ایران تعریف نشده‌است.  در ایران بخش خصوصی قدرتمند نداریم. هنوز هم بیش از ۸۵ درصد از اقتصادمان دولتی ا‌ست، دولت هم هیچگاه تاجر خوبی نبود و نیست و نخواهد بود.

۵
بار دیگر با استقبال از سفر آقای رئیسی دو سال بعد از آغاز به کارش به سه کشور آفریقایی و آرزوی موفقیت، ضروری است که گفته شود انجام سفر به خودی خود کار چندان بزرگی محسوب نمی‌شود. ادعای رسانه‌های حامی دولت و مدیران دولت کنونی این است که دولت‌های پیشین ۴۴ سال در مورد آفریقا غفلت کرده‌اند. به نظر می‌رسد خیلی از این افرادی که چنین حرف‌هایی را می‌زنند، تازه وارد دستگاه‌های دولتی شده‌اند و از عقبه و پیشینه کارهایی که در دولت‌های گذشته انجام شده‌است، کاملاً بی‌خبر هستند.  اگر این ادعاها درست است لازم نیست کار جدیدی انجام شود، کافی است که کارهای نیمه‌تمام دولت‌های قبل پیگیری شده و به اتمام برسد. پیشنهاد می‌کنم، همان خط هوایی را که قبلاً توافق و راه‌اندازی شده‌بود و همه مجوزها و موافقتنامه‌هایش هم معتبر است، توسط دولت رئیسی مجدداً راه‌اندازی شود تا بازرگانان ما مجبور نباشند از طریق خطوط هوایی قطر و امارات و ترکیه به آفریقا سفر کنند و همینطور خط کشتیرانی احیا شود. در کنار مرکز مطالعات آفریقای دانشگاه تربیت مدرس، حداقل در یک یا دو دانشگاه دیگر مراکز مشابهی تاسیس شود که قطعاً سهم بسزایی در شناخت آفریقا و ظرفیت‌های آن دارد و همینطور تربیت نیروی انسانی تحصیل‌کرده و متخصص، خروجی آن خواهد بود. یا اینکه یکی از همان پروژه‌های بزرگی که بین ایران و آفریقای جنوبی انجام شد را همین الان با یکی از کشورهای آفریقایی در کشور اجرا کنند.  انکار گذشته متاسفانه به یک فرهنگ در کشور تبدیل شده‌است.  کارهایی که در دوران هاشمی‌رفسنجانی و خاتمی در حوزه آفریقا انجام شد انصافاً بسیار بزرگ و قابل تقدیر  بود. من در دوران ریاست‌جمهوری حسن روحانی در وزارت خارجه مسئولیتی نداشتم. البته نباید از این نکته غافل شد که دوران روحانی هم شاید به دلیل درگیری‌های بیشتری که وجود داشت، به‌ویژه تلاش برای رفع تحریم‌های بین‌المللی شورای امنیت، دولت نتوانست رسیدگی کافی به کشورهای منطقه و آفریقا داشته باشد.