راسخون/ عید نوروز، ریشه در سنت‏های اقوام ایرانی دارد که به گذشته بسیار دور منتهی می‏گردد و به نوشته تاریخ نگاران، پس از اسلام با تصرفات و تغییراتی که در آن به عمل آمده تاکنون در میان ایرانیان باقی مانده است. ایرانیان باستان معتقد بودند که در ایام نوروز، ارواح مردگان به خانه‏ها باز می‏گردند. به این جهت مردم باید خانه‏های خود را در این ایام، پاکیزه کنند، فرش‏های زیبا بگسترانند و غذای خوب طبخ نمایند. در صدر اسلام، ایرانیانی که در مرکز خلافت به سر می‏بردند طبق سنت ملی خویش به این عید پایبند بودند. در خبر است که برای امیرالمومنین(ع) هدیه نوروزی آوردند و نیز امام صادق(ع) فرمود: "در عید نوروز حق تعالی در روز اَلَست، از ارواح بندگان پیمان گرفته است که او را به یگانگی بپرستند و برای او شریکی قرار ندهند. این روز، اولین روز طلوع آفتاب، اولین روزِ وزیدن بادها و رویش گیاهان می‏باشد. در این روز، جبرئیل بر حضرت رسول، وحی آورد و بعثت پیامبر از این روز آغاز شد و پیامبر اسلام(ص)، در چنین روزی، بت‏های کافران را نابود کرد، روزی است که پیامبر اکرم(ص) در غدیر خم برای ولایت امیرالمومنین(ع) از مردم پیمان گرفت. روزی که آن حضرت بر خوارج نهروان پیروز شد و روزی است که قائم ما اهل‏بیت(ع) ظهور خواهد کرد." (بحار، ج 56، ص 119) سیدبن طاووس که از دانشمندان بزرگ شیعه است درباره نوروز می‏نویسد: "و در چنین روزی مردم باید همانند روز مبعث و غدیر، با دعا و نماز و روزه به سپاسگزاری از افاضه نعمت بزرگ هستی بپردازند و با استعمال بهترین عطرها و پوشیدن تمیزترین جامه‏ها به استقبال آن روند.