ایبنا/ ناتاشا محرم‌زاده پژوهشگر حوزه هنر تصریح کرد: «ناشران عموماً برای پیداکردن حتی مترجم گمنام سرودست می‌شکنند ولی حوصلۀ مؤلفانِ به قول خودشان «پرمدعا» را ندارند.»
 ناتاشا محرم‌زاده مترجم، داستان‌نویس و پژوهشگر حوزه هنر و روانکاوی، که «حد تقریر» تازه‌ترین تألیف اوست درمورد علت روی‌آوردن پژوهشگران ایرانی به ترجمه در باب هنر، مطرح کرد: «این اتفاق، علل بسیاری دارد. مثلاً اینکه ناشران چندان به کارهای تألیفی توجه نمی‌کنند. من با گوش‌های خودم هر روز می‌شنیدم که مسئول پذیرش کتاب یکی از انتشارات‌ها به مؤلفانی که از اقصی نقاط ایران زنگ می‌زدند سریع جواب می‌داد که «تألیف قبول نمی‌کنیم» و فوری هم تلفن را قطع می‌کرد.»
او با بیان اینکه بررسی اولیه کتاب‌ها از سوی ناشران آنقدرها هم وقت نمی‌برد، ادامه داد: «ناشرها عموماً برای پیداکردن مترجم، حتی مترجم گمنام سرودست می‌شکنند ولی حوصلۀ مؤلفانِ به قول خودشان «پرمدعا» را ندارند. صنعت نشر تبدیل به تجارت عجیبی شده.»
مؤلف کتاب «حد تقریر» ضمن اشاره به مسئله‌ مخاطب در ادامه گفت: «اما بیاییم زیاد هم تند نرویم و از آن سو هم به مسئله نگاه کنیم. همه می‌دانیم که مخاطب ایرانی به ترجمه بیشتر اعتماد می‌کند. ماجرا احتمالاً به نسبتی بازمی‌گردد که فرد ایرانی همواره در مقابل غیر، خاصه که این غیر مؤلف غربی هم باشد؛ داشته است. معضل رابطۀ ایران با کالاهای غربی، حتی اگر کالای فکری مثل کتاب باشد، موضوع امروز و دیروز نیست و بررسی آن مجال بیشتری می‌طلبد.»
محرم‌زاده در پایان تصریح کرد: «به هر روی من که شخصاً به تألیف ایمان دارم و عاشق کارم هستم.»