او گفت: «ما متوجه شدیم که در این افراد خطر ابتلا به سرطان به اندازه جمعیت عمومی است.»

هولمبرگ توضیح داد: «ریفلاکس مزمن اسید که به عنوان GERD (بیماری ریفلاکس معده به مری) هم شناخته می‌شود، مدت هاست که تصور می‌شد خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد، زیرا پتانسیل آسیب رساندن به پوشش مری، لوله بلندی که غذا و نوشیدنی را از گلو به معده می‌برد را داراست.»

اما به گفته هولمبرگ، اکثر بیماران مبتلا به ریفلاکس اسید دارای پوشش مری طبیعی بدون هیچ نشانه‌ای از آسیب هستند. او و تیمش می‌خواستند ببینند که آیا این فرض طولانی‌مدت مبنی بر افزایش خطر سرطان در بیماران GERD ممکن است نادرست باشد.

محققان اطلاعات ثبت ملی سلامت را برای دو گروه از بیماران در سراسر سوئد، دانمارک و فنلاند تجزیه و تحلیل کردند.

بیماران در هر دو گروه بین سال‌های ۱۹۸۷ تا ۲۰۱۹ به خاطر بیماری ریفلاکس، چه در بیمارستان یا یک بستر سرپایی، تحت درمان قرار گرفتند.

گروه اول شامل بیش از ۲۸۵۰۰۰ مرد و زن مبتلا به بیماری ریفلاکس بود، اما هیچ شواهدی از التهاب مری در معاینه آنها وجود نداشت.

گروه دوم شامل تقریباً ۲۰۰۰۰۰ بیمار با شواهدی از آسیب مری بود.

هر دو گروه تا ۳۱ سال تحت نظر بودند. موارد ابتلا به سرطان مری در آنها با میزان ابتلا در جمعیت عمومی در همان دوره مقایسه شد.

در میان گروه GERD همراه با آسیب به مری، محققان متوجه افزایش خطر ابتلا به سرطان مری شدند.

اما آنها هیچ نشانه‌ای کلی از افزایش خطر در بیماران GERD بدون آسیب مری پیدا نکردند.