رشته پیچشی پلاسمای در حال جوشیدن، هفته گذشته به مدت سه روز در جو خورشید گسترش یافت و پیش از این که به صورت ابری از گاز مغناطیسی فرو بریزد، در روز ۱۸ مارس به ارتفاع حدود ۱۲۰ هزار کیلومتر رسید که معادل ۱۴ زمین است. فروپاشی گردباد خورشیدی، موادی را از جو خورشید به فضای اطراف پرتاب کرد. با وجود این، سیاره ما را تحت تأثیر قرار نخواهد داد.

بسیاری از ستاره‌شناسان آماتور پس از آگاه شدن از این اتفاق عجیب، تلسکوپ‌های خود را به سمت قطب شمال خورشید نشانه گرفتند. «اندرو مک کارتی»(Andrew McCarthy)، عکاس نجومی روز ۱۸ مارس در یک توییت نوشت: این ستون در حال چرخش پلاسما که ارتفاعی معادل ۱۴ زمین دارد، رشته‌هایی از مواد را روی خورشید فرود آورد. من نمی‌توانم مکانی را جهنمی‌تر از این تصور کنم.

فعالیت خورشید در روزهای گذشته، نسبتا پربار بوده است. سرویس ملی هواشناسی فضایی بریتانیا موسوم به «مِت آفیس»(Met Office)، فعالیت خورشید را با توجه به ۶ لکه خورشیدی که در حال حاضر روی قرص این ستاره قابل مشاهده هستند، متوسط توصیف کرد. به گفته دفتر مِت آفیس، بزرگترین این نقاط که در نزدیکی لبه جنوب شرقی خورشید قرار دارد، ممکن است شعله‌های خورشیدی و فوران‌های پلاسما را در روزهای آینده ایجاد کند که می‌توانند بر آب‌وهوای فضایی اطراف زمین تأثیر بگذارند.

علاوه بر آن، دو «حفره تاجی»(Coronal hole) که روزنه‌ای در میدان مغناطیسی خورشید هستند، در حال حاضر در جو فوقانی خورشید یا تاج آن وجود دارند و مقادیر زیادی از بادهای سریع خورشیدی را به بیرون پرتاب می‌کنند. این باد خورشیدی که جریانی از گاز مغناطیسی‌شده است، احتمال دارد در روزهای آینده با میدان مغناطیسی زمین تعامل داشته باشد و باعث ایجاد طوفان‌های ژئومغناطیسی در زمین شود. مِت آفیس فقط انتظار یک طوفان ژئومغناطیسی کوچک موسوم به «جی۱»(G1) را دارد، اما حتی این طوفان نیز می‌تواند برای ایجاد کردن شفق قطبی در عرض‌های جغرافیایی بالاتر کافی باشد.