خراسان/ با سلام، همون‌‌طور که می‌‌دونین من یخچال هستم، یعنی محل نگهداری مواد خوراکی. حالا گاهی مامان خانواده وقتی می‌خواد بره مسافرت دوست داره النگو و این‌‌جور چیزها رو داخل من مخفی کنه تا به گاوصندوق تغییر کاربری بدم عیب نداره. اما انصافاً دیگه از من به‌‌عنوان تلویزیون استفاده نکنین. اون‌‌قدری که ظرف یک‌‌روز محض تفریح و کنجکاوی به من سر می‌‌زنین به شبکه چهار سر نمی‌‌زنین. بعدشم چطور من غذای تکراری داشته باشم دلخور می‌شین اما تلویزیون که همه‌‌چیش تکراریه عیب نداره؟ دو بار قرمه‌‌سبزی بخورین شاکی می‌شین اما یک سریال رو 300 بار از آی‌‌فیلم می‌‌بینین جیک‌‌تون در نمیاد. نکته بعدی این‌‌که من قابلیت تولید مواد غذایی ندارم بالاخره باید یک موزی، خوراکی، چیزی بخرین و داخل من بذارین تا بعد بخورین. وقتی من رو پر نمی‌‌کنین چرا هی میای در منو باز می‌‌کنین؟ والا مصرف لامپ من از مصرف چراغ‌‌ مطالعه زده بالاتر. اون‌‌قدر شرمنده‌‌تون شدم خودم خجالت می‌‌کشم. همه اینا به‌‌کنار، ترجیح می‌دم خالی از مواد غذایی باشم اما این‌قدر شربت و پماد داخل من نذارین، خود داروخونه‌‌ها هم داروهای خاصی رو داخل یخچال می‌ذارن. یه ذره هوای منو داشته باشین، پیتزا بدمزه می‌‌خرین، یک شب من ازش نگهداری می‌‌کنم مزه‌‌اش خوب می‌شه، بعد منو تبدیل کردین به محل نگهداری از داروهای تاریخ مصرف گذشته و آبغوره؟ 

نویسنده : دانیال دایی داووداینا طنزپرداز