انتخاب/ احمد زیدآبادی فعال سیاسی اصلاح طلب، در یادداشتی با عنوان «کدام صبر استراتژیک؟» در کانال تلگرامی خود نوشت: گویا سعید زیباکلام پرسیده است: "آیا این "صبر راهبردی" پایانی هم دارد؟ اگر دارد، آنجا کجاست؟ و اگر ندارد، این چه سیاست رسوا و حیثیت‎ برباددهی است؟"
واقعیت این است که افرادی مانند آقای سعید زیباکلام، مسئله را مقداری وارونه می‌بینند. از منظر اسرائیل تمام حوادثی که پیرامون آن می‌گذرد از تجهیز نظامی حماس و جهاد اسلامی و حزب‌الله و انصارالله و حشدالشعبی گرفته تا عملیات ۷ اکتبر همه‌اش زیر سر جمهوری اسلامی است تا "دولت عبری" را بی‌ثبات و در صورت امکان نابود کند.
بنابراین، از نگاه اسرائیل و برخی متحدانش، جمهوری اسلامی تمام قد اما زیرکانه و غیرمستقیم، خود را درگیر تضعیف و یا نابودی اسرائیل کرده و هیچ نوع "صبر" چه راهبردی و چه غیرراهبردی در کار آن دیده نمی‌شود!
 از این زوایه، توصیف آقای زیباکلام از رفتار جمهوری اسلامی در برابر اسرائیل به "صبر راهبردی بی‌پایان" یا ناشی از عدم آشنایی وی با تحولات منطقه است و یا ابراز علاقه برای ورود به جنگ مستقیم و تمام‌عیار که آن هم جز نابودی بخش بزرگی از منطقه از جمله ایران حاصلی ندارد!
آیا وی و همفکرانش همین را می‌خواهند؟