او دریایی آرام بود که همه در کنار او آرامش و طمأنینه پیدا می‌کردند. کسی خشونت پیشه می‌شود که به نفس مطمئنه دست نیافته باشد.

خوشبختانه خطیب محترمی که تعبیر ناشایست و ظالمانه‌ای را درباره امام علی(ع) به کار برده بود با شایستگی و انصاف هم استغفار کرد و نیز عذرخواهی. اما به نظرم فراتر از یک اتفاق، باید به این نکته توجه داشت که بسیاری از خطیبان مشهور - بالاخص کسانی که از تریبون‌های عمومی و ملی استفاده می‌کنند - با مبانی معارف دینی و تاریخ اسلام و ادبیات فارسی نیز آشنایی لازم و کافی را ندارند. اگر طلبه محترمی یک بار نهج‌البلاغه و یا «غُرر و دُرر» را خوانده باشد، محال و ممتنع است که درباره امیر مومنان سخن ظالمانه‌ای را مطرح کند.

باید ممنون واکنش به هنگام خطیب با صفا و ارجمند شیخ حسین انصاریان باشیم که موجب شد، شیخ علیرضا پناهیان استغفار و عذرخواهی کند. و بهانه را از دست ماجراجویان بگیرد. کاش ایشان نهج‌البلاغه را با دقت و صبوری بازخوانی کنند و نیز کتاب: «علی و فلسفه الهی» نوشته علامه طباطبایی و کتاب «جاذبه و دافعه امام علی علیه‌السلام»، نوشته شهید مطهری.