ایران/ قاسم افشار گفت: سکوت طولانی حسین زمان طی این سال‌ها و فاصله‌ای که میان او و صحنه موسیقی به وجود آمد، خود موجب هزاران بیماری برای او شد. وقتی نگذارند هنرمند فعالیت کند، گویا جانش را ستانده‌اند.
 
آخرین دیدارش با مردم به سال ۹۸ برمی گردد. سوم مردادماه. پس از هفده سال دوری، با شور و شوقی عجیب همچون تب و تاب و عشقی که در ترانه‌هایش هویدا بود، روی صحنه آمد. آمده بود پس از این همه سال فاصله طولانی، دیداری با مخاطبانش تازه کند و آن دیدار وداع آخر شد.
او می‌گفت: «افراد بسیاری تلاش کردند مرا از این کار پشیمان کنند. می‌گفتند تو به نسل قبل تعلق‌‌ داری و راه دشواری را در پیش گرفته‌ای و اگر کنسرت برگزار کنی سالن خالی می‌ماند و آبرویت می‌رود و… در پاسخ به آنها گفتم به‌ خاطر خودم نیامده‌ام و اگر مردم مرا نخواهند، به احترام آنها دست از فعالیت می‌کشم.»
حسین زمان را مخاطبان دهه ۶۰ و ۷۰ خوب به خاطر دارند؛ خواننده‌ای با صدایی محزون و ترانه‌هایی متفاوت و بی‌تردید همین متفاوت بودن ترانه‌هایش که بیشتر مضمون اجتماعی داشت، موجب شده بود حسین زمان که او را خواننده‌ای در رده موسیقی پاپ می‌نامیدند، در جایگاه دیگر این ژانر از موسیقی قرار بگیرد. او در گفت‌و‌گویی در سال ۹۸ با «ایران»، با گلایه از موسیقی‌های پاپ امروزی بیان داشت: «حال موسیقی پاپ خوب نیست و بیمار است. بیماری‌اش، هم مزمن و خطرناک است و هم واگیردار و همچنان در حال گسترش، اما دلیل این بیماری و اینکه مقصر آن چه کسی می‌تواند باشد و چه تدبیری باید برای آن اندیشید و… همه اینها حاصل سیاستگذاری‌های غلط در عرصه فرهنگ و هنر و همچنین حمایت نادرست از موسیقی سالم و ارزشمند است.»
وی در ادامه درباره نقش ترانه اظهار داشت: «موسیقی من کلام‌محوراست و بر همین اساس بیشتر زمان خود را صرف انتخاب ترانه‌های خوب می‌کنم و اگر ترانه‌ای مورد سلیقه‌ام نباشد آن را نمی‌خوانم. در واقع اساس کار من بر مبنای ترانه است و بعد از آن ساخت یک ملودی خوب و این دو کنار هم می‌توانند برای مردم جذاب و دلنشین باشند و به شخصه معتقدم موسیقی باید تمام و کمال در اختیار مردم قرار بگیرد، البته اگر روی معضلات اجتماعی دست بگذاریم به ما انگ می‌زنند. به همین دلیل کسی جرأت پرداختن به این موضوعات را ندارد، در حالی که وظیفه هنرمند است که به مسائل اجتماعی بپردازد، اما این کار ممکن است مانع‌تراشی‌های بسیاری برای هنرمندان به همراه بیاورد.»

قاسم افشار خواننده موسیقی پاپ در گفت‌و‌گو با «ایران» درباره زنده‌یاد حسین زمان گفت:«آشنایی من با حسین زمان به سال‌ها قبل برمی‌گ ردد. ما در دو مجموعه موسیقایی همکاری داشتیم و بعد از آن به سبب مشغله‌های کاری، فرصت کمتری برای دیدار فراهم می‌شد و سرانجام آخرین دیدارمان بعد از ۱۷ سال سکوت اجباری، در کنسرت سال ۹۸ شکل گرفت و این افتخار را داشتم که به این کنسرت دعوت شدم و حسین زمان بعد از سال‌ها دوری از صحنه، یک شب به‌یادماندنی در خاطر مردم به ثبت رساند.»
همکاری قاسم افشار و حسین زمان به دو مجموعه «فصل آشنایی» (وصل هجران، آیین همدردی) مشترک با قاسم افشار، خشایار اعتمادی و علیرضا عصار که سال ۱۳۷۷ به بازار موسیقی آمد و همچنین «گلایه» مشترک با قاسم افشار، امیر کریمی و محمدرضا عیوضی که سال ۱۳۷۸ منتشر گردید، برمی‌گردد.
او در ادامه گفت:«انتخاب اشعار آقای زمان متمایز با دیگر دوستان و تقریباً تمام اشعارش اجتماعی بود؛ اشعاری که بیانگر حال و روز جامعه بود و در این زمینه کارهای بسیار ارزشمندی ساخت.»

قاسم افشار ادامه داد:«سکوت طولانی حسین زمان طی این سال‌ها و فاصله‌ای که میان او و صحنه موسیقی به وجود آمد، خود موجب هزاران بیماری برای او شد. وقتی نگذارند هنرمند فعالیت کند، گویا جانش را ستانده‌اند. متأسفانه تا زمانی که هستیم و هنرمند زنده است، هیچ بهایی به او نمی‌دهند و بعد از فوتش تمامی ممنوعیت‌ها برداشته می‌شود و تصویر حسین زمان از رسانه ملی پخش می‌شود. چرا تا زمانی که حسین زمان زنده بود نگذاشتید فعالیت کند؟!»
این خواننده در پایان بیان داشت:«متأسفانه اطلاعی از بیماری پیشرفته ایشان نداشتم اما اگر اطرافیان یا مسئولان فرهنگی از شرایط بیماری‌اش با خبر بودند، چه بهتر بود مراسم تقدیری برگزار می‌شد و کنسرتی را برای او اختصاص می‌دادند، اما متأسفانه صحبت کردن درباره این موضوعات دیگر دیر است و حسین زمان برای همیشه از بین ما رفت. یادش گرامی.»

حسین زمان از خوانندگان پیشگام موسیقی پاپ کشورمان، روز پنجشنبه بیست‌ویکم اردیبهشت‌ماه به سبب بیماری درگذشت و آیین تشییع پیکر و خاکسپاری او روز جمعه بیست‌ودوم اردیبهشت‌ماه با حضور تعدادی از هنرمندان و علاقه‌مندان موسیقی در قطعه هنرمندان بهشت زهرای تهران برگزار شد.