عصر ایران/ VNIITE-PT یک تاکسی امیدوارکننده از موسسه تحقیقات علمی طراحی صنعتی اتحاد جماهیر شوروی بود که با نام اختصاری VNIITE شناسایی می شد. این مرکز در سال 1962 فعالیت خود را آغاز کرد. VNIITE طی مدت کوتاهی نزدیک به 10 هزار کارشناس را به استخدام خود درآورد. 

VNIITE روی پروژه‌های مختلفی کار کرد؛ از ماشین‌های صنعتی تا لوازم خانگی. بخش خودرویی این موسسه با توجه به علاقه مندی های شخصی مدیر آن، ساخت یک تاکسی انقلابی را در سال 1964 مدنظر قرار داد. 

تاکسی آینده نگر پی تی براساس پلتفرم خودرو موسکوویچ 408 توسعه یافت. در رابطه با پیشرانه تاکسی اطلاعاتی در دسترس نیست اما احتمالا با موسکوویچ 408 یکی بود یعنی ۱۳۵۸ سی‌سی با جعبه‌دندهٔ ۴ سرعته دستی.

ارتفاع زیاد ستون ها، درب بازشونده از کنار و جانمائی صندلی های تاکسی پی تی به شکلی بود که خیلی راحت می شد یک کالسکه را نیز داخل تاکسی قرار داد. جالب آنکه ابعاد این تاکسی در مقایسه با دیگر خودرو تولید روس ها یعنی ولگا گاز-21 جمع و جور تر بود. ویژگی اصلی تاکسی پی تی، درب برقی کشویی عریض بود که  فقط توسط راننده قابل کنترل بود.

تقریباً همه چیز در طراحی تاکسی پی تی به نوعی نامتعارف بود: از ظاهر تا تجهیزات داخلی. به عنوان مثال، محل صندلی راننده تا حد ممکن به جلو منتقل شده بود. در اصل، صندلی راننده تاکسی از محور چرخ جلو هم عبود کرده بود و موتور و گیربکس در عقب قرار داشتند. صندلی آناتومیکی راننده غیرقابل تنظیم ساخته شده بود. اما مجموعه پدال‌ها می‌توانست در محدوده 8 سانتی‌متر جلو و عقب حرکت کند. پدال‌های قابل تنظیم، به هر حال، هنوز هم در برخی از شاسی‌بلندها و وانت‌های آمریکایی استفاده می‌شوند.

یکی دیگر از عناصر جالب در طراحی تاکسی PT، چراغ‌های پنهان آن بود. آن‌ها زیر پنلی با پلاک مخفی می‌شدند که در تاریکی 90 درجه می‌چرخید. طبق گفته توسعه‌دهندگان، رانندگان تاکسی فقط در خارج از شهر به چراغ جلو نیاز داشتند. در مناطق شهری، فرض بر این بود که چراغ‌های جانبی و دستگاه‌های روشنایی خارجی، یعنی چراغ‌های خیابانی، کافی هستند.

محل قرارگیری راننده تاکسی توسط یک پارتیشن شفاف و سخت از کابین اصلی جدا شده بود. برای پرداخت هزینه سفر نیز، یک پنجره ویژه در پارتیشن تعبیه شده بود.