آخرین خبر/  یک وقت انسان توبه می ‌کند و استغفار می‌ کند و صرف ‌نظر می ‌کند؛ اما آن ندامت و پشیمانی باید مستمر باشد.
این ﴿تُوبُوا إِلَی اللَّهِ جَمِیعاً﴾ یعنی این مسئله ندامت را که «کفی بالنّدم توبةً»، استمرار دهید. 
 اگر کسی گناهی کرد، بعد استغفار کرد و از ذات اقدس الهی طلب بخشش کرد و از آن کار صرف ‌نظر کرد و پشیمان هم بود، درخواست مغفرت، همان بار اول کافی است؛ لکن پشیمانی باید مستمر باشد. 
نسبت به گناه، بی ‌تفاوت باشد یا دلش به آن گناه علاقه‌‌مند باشد، این دیگر با توبه هماهنگ نیست. 
بنابراین توبه، یک فعل محدود دارد و یک وصف نامحدود؛ فعل محدودش همان درخواست مغفرت است ترک گناه است و مانند آن؛ اما پشیمانی باید مستمر باشد.