عصر ایران/ لامبورگینی دیابلو SE30، با طراحی خاص و عملکرد بی‌نظیر خود، یک شاهکار واقعی در دنیای خودرو محسوب می‌شود. این خودرو که با هدف رقابت در مسابقات طراحی شده است، همچنان با قدرت و زیبایی خود، علاقه‌مندان به خودروهای اسپرت را شگفت‌زده می‌کند. 

دیابلو SE30، یک مدل ویژه و محدود از خودرو افسانه‌ای دیابلو بود که در سال 1993 به مناسبت سی‌امین سالگرد تاسیس شرکت لامبورگینی معرفی شد. این خودرو با موتور تقویت‌شده و طراحی خاص، به نماد سرعت و قدرت تبدیل شد.

موتور SE30 به لطف سیستم سوخت‌رسانی تنظیم‌شده، اگزوز جریان آزاد و منیفولدهای ورودی منیزیمی، به 530 اسب بخار (390 کیلووات) افزایش قدرت یافت. خودرو همچنان از سیستم چهارچرخ محرک بهره‌مند بود و سیستم تعلیق برقی قابل تنظیم مدل VT را حذف کرد، اما به میله‌های ضد لغزش قابل تنظیم مجهز شد که می شد آن‌ها را از داخل خودرو کنترل کرد.

وزن خودرو با جایگزینی شیشه‌های جانبی برقی با شیشه‌های ثابت پلکسی‌گلاس (با یک پنجره کوچک تهویه هوا مانند بسیاری از خودروهای مسابقه‌ای) و حذف ویژگی‌های لوکس مانند تهویه مطبوع، استریو و فرمان برقی کاهش یافت. صندلی‌های فیبر کربنی با کمربندهای ایمنی 4 نقطه‌ای و سیستم خاموش‌کننده آتش، ماهیت مسابقه‌ای خودرو را تقویت کردند.

در خارج، SE30 با جلوپنجره‌ای اصلاح‌شده با مجرای خنک‌کننده ترمز و اسپویلر عمیق‌تر، در حالی که مجرای خنک‌کننده عقب به طراحی عمودی رنگی تغییر یافت، با سایر مدل‌های دیابلو متفاوت بود. 

درب موتور دارای شکاف‌هایی بود که پنجره باریک عقب را می‌پوشاند، در حالی که یک اسپویلر بزرگ‌تر به عنوان تجهیزات استاندارد نصب شد. چراغ مه شکن عقب و چراغ پشتیبان عقب، که در دو طرف جلوپنجره عقب قرار داشتند، به سپر منتقل شدند؛ این تغییر در تمام مدل‌های دیابلو اعمال می‌شد. تکمیل تغییرات خارجی، چرخ‌های آلیاژی منیزیم ویژه، نشان‌گذاری SE30 و رنگ جدید بنفش فلزی (که می‌توان آن را بنا به درخواست تغییر داد) بود.

تنها 150 مدل SE30 ساخته شد و از این تعداد، حدود 15 مدل به مشخصات "Jota" تبدیل شدند (اگرچه 28 کیت Jota تولید شد). "Jota" یک کیت اصلاح کارخانه‌ای بود که برای تبدیل SE30 مسابقه‌محور به یک مسابقه‌دهنده واقعی در پیست طراحی شده بود، هرچند با هزینه از دست دادن قابلیت قانونی برای استفاده در خیابان.

در مدل Jota یک درب موتور اصلاح‌شده با دو مجرا که از بالای خط سقف بیرون زده بودند، هوا را به سیستم ورودی وارد می‌کردند؛ یک طراحی مشابه درب موتور بعداً در مدل دیابلو SV استفاده می‌شد. با تنظیم بیشتر موتور V12 قدیمی دیابلو، قدرت خروجی آن به 603 اسب بخار (444 کیلووات) و 639 نیوتن‌متر (471 پوند فوت) گشتاور رسید. آینه دید عقب از داخل نیز برداشته شد زیرا در ترکیب با درب موتور اصلاح‌شده کاملاً بی‌فایده بود و احساس مسابقه‌ای خودرو را بیشتر می‌کرد.