صبا/ دو چهره محبوب و موفق سینمای ایران، رامبد جوان و سروش صحت، موفقیت‌هایی بزرگی در گیشه‌ سینما رقم زده‌اند. اما سوال اینجاست که این دو بازیگر شناخته شده چگونه توانسته‌اند با ورود به عرصه کارگردانی به چنین دستاوردهایی برسند.
 امیرحسین بهروز درباره موفقیت سروش صحت با «صبحانه با زرافه‌ها» و رامبد جوان با «زودپز» در جذب مخاطب گفت: موفقیت این کارگردانان در گیشه‌های سینما به خاطر پیشینه‌ای است که از فعالیت‌هایشان به عنوان بازیگر و مجری در ذهن مخاطبان شکل گرفته است.
این منتقد سینما افزود: «رامبد جوان» و «سروش صحت» با ارائه تصویری متفاوت از خود، توانسته‌اند جذابیتی ویژه درمیان مخاطبان ایجاد کنند که این جذابیت ناشی از ترکیب نقش‌های مختلف با دیدگاه‌های منحصر به فرد و تمایزات هنری آن‌هاست. فیلم های سینمایی این دو بازیگر به این دلیل برای مخاطب جذاب است چون دوست دارد اثر این بازیگران را به عنوان کارگردان با همان شخصیت شکل‌گرفته در ذهنش بر اساس برنامه‌های مختلف تلویزیونی ببیند مثلا زمانی که فیلم «جهان با من برقص» سروش صحت اکران شد، دائما پرسوناژ او در مقام کارگردانِ اثر، با شخصیتی که در برنامه کتاب باز از او شکل گرفته بود مقایسه می شد، در حالی که قبل از آن هم سروش صحت سریال های متفاوتی در ژانر کمدی ساخته بود ولی فیلم سینمایی «جهان با من برقص» تفاوت های بسیاری با سریال های قبلی او و شباهت های احتمالی زیادی با برنامه «کتاب باز» با تعبیرهای روشنفکرانه داشت گویی سروش صحت سریال ساز کنار رفت بود و سروش صحت کتاب خوان جلوی چشم بود.
بهروز با بیان اینکه شباهت ها و تفاوت های رامبد جوان نیز از همین جهت قابل رصد است توضیح داد: رامبد جوان وجه های متفاوتی از خود را در آثارش به نمایش می گذارد به طوری که فیلم هایی همچون «اسپاگتی در هشت دقیقه» و «قانون مرفی» متفاوت از فیلم «نگار» است. همین مسئله اثبات می‌کند که چرا آثار افرادی همچون نیکی کریمی و حتی جواد رضویان در مقام کارگردانِ سینما در مقایسه با فیلم‌سازان یادشده، توفیق چندانی در گیشه ندارند؛ چراکه نیکی کریمی و جواد رضویان هرگز آن تشخصِ هنری‌ای که از طریق فعالیت در رسانه‌های گوناگون کسب می‌شود را ندارند.
وی درباره تمایل بازیگران به کارگردانی به خبرنگار سینما صبا گفت: خیلی وقت ها بازیگران فرصت بازی در نقش های مورد علاقه خود را پیدا نکرده اند یا آزادی عمل و رهایی مورد نظرشان را در فیلم های پیشنهادی تجربه نکرده‌اند به همین دلیل با ورود به عرصه فیلمسازی و بازی درهمان فیلم ها این آزادی عمل و رهایی را به خود می دهند و این موضوع در مورد رامبد جوان کاملا صدق می کند چون رامبد جوان اکثرا به عنوان بازیگر، در فیلم هایش نقش آفرینی می کند، برخلاف سروش صحت که در فیلم های خود بازی نمی کند و مخاطب با توجه به ذهنیتی که از این بازیگران دارد به تماشای فیلم های آنها می نشیند. برای مثال مخاطب دوست دارد سروش صحت را در فیلم هایش با همان رویکرد های احتمالاً فلسفی «کتاب باز» ببیند ولی در مورد رامبد جوان مخاطب منتظر آزادی و شوخی هایی همچون خندوانه است و شاید به همین دلیل است که در فیلم «نگار» آن تمایز خیلی نمایان بود و در فیلم های دیگرش همچون «قانون مرفی» فارغ از کیفیت‌ها بیشتر شبیه به آن پرسوناژی است که در مقام یک مجری در برنامه تلویزیونی از خود ساخته است.
بهروز گفت: دلیل اینکه شخصیتی مثل مهران مدیری برخلاف سریال هایش درفیلم های سینمایی اش موفق نبوده شاید به خاطر تفاوت شیوه پرداخت موضوعات در فیلم های سینمایی با سریال است، مخاطب فیلم سینمایی«قانون مرفی» شاهد رامبدجوان «خندوانه» و مخاطب فیلم سینمایی «جهان با من برقص» و «صبحانه با زرافه» شاهد سروش صحت برنامه «کتاب باز» است و این باعث ایجاد حس راحتی در مخاطب با این فیلم ها می شود چون یک همگرایی در آثار مختلف این بازیگران وجود دارد و آنها را با همان روحیه در یک غالب دیگر می بیند ولی میان آثار سینمایی و سریالی مهران مدیری و جایگاه او به عنوان مجری برنامه‌های رئالیتی‌شو، این همگرایی وجود ندارد و بیشتر یک تلاش شکست خورده برای نشان دادن شخصیت دیگری از خود است و شاید به همین دلیل است که فیلم های سینمایی مهران مدیری گیشه ندارد.
این منتقد سینما با بیان اینکه بسیاری از سریال های مهران مدیری همچون پاورچین، شب های برره ، قهوه تلخ و…حاوی مفاهیم عمیق اجتماعی و سیاسی است تاکید کرد: طبعاً مخاطب دوست دارد این مسائل را با همان رویکرد از مهران مدیری در آثار سینمایی‌اش ببیند. نکته‌ی دیگری که نباید از آن غافل شد این است که مهران مدیری در دو اثر سینمایی‌اش، نسبت به آثار سروش صحت و رامبد جوان از بازیگرانِ ستاره‌ی بسیار کم‌تری بهره برده‌است و خب بالطبع این مسئله باعث می‌شود که جذابیتِ بالقوه‌ی آثار اون نسبت به همتایانش کاهش یابد.