آرمان امروز/ «روسیه خیانت کرد؟» عنوان یادداشت روز در روزنامه آرمان امروز به قلم عبدالرضا فرجی راد است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

تفاوت راهبردها امری مشخص در عرصه بین الملل است و همواره کشورها اهداف متفاوتی را دنبال می کنند. برای مثال ایران در سوریه دنبال حفظ محور مقاومت بود اما روسیه هدف دیگری را دنبال می کرد. اولویت روسیه نجات از جنگ اوکراین و برداشتن تحریمهاست.
تصور روسیه این بود که حتی بعد از جنگ اوکراین، امریکا و اروپا تحریم ها را تا حدی ادامه می دهند که روسیه اقتصادش کوچک و در حد یک قدرت منطقه ای مطرح باشد و دیگر امنیت اروپا و حتی حوزه پیرامونی را خود را تهدید نکند.
حالا به یک باره با پیروزی ترامپ ورق برگشته و فرصتی فراهم شده که روسیه هم آتش بس را تجربه کند، هم به نوعی خود را به مردم کشور پیروز معرفی کند و مهمتر از همه تحریمها برداشته شود.
به طوری که دیروز سفیر آمریکا در مسکو اعلام کرد آماده ایم با روسیه همکاری و رابطه ای معقول داشته باشیم.
پوتین خواب چنین چیزی را نمی دید. حتما پیروزی ترامپ برای پوتین از جنگ با تحریرالشام و موفقیت در سوریه که منجر به تیرگی روابط با ترکیه و ترامپ می‌شد مهمتر است زیرا یک امر استراتژیک و دراز مدت است و روسیه را در حد یک قدرت جهانی نگه می‌دارد.
روسیه آن چه از سوریه می خواهد بدست آورد.
حضور در پایگاه های زمینی و دریایی در مدیترانه و قراردادهای اقتصادی هم سر جای خودش هست.
در زمانی که ترامپ در حال ورود به کاخ سفید است روسیه نمی توانست بخاطر حفظ یک حکومت از درون پوسیده دو باره در آن کشور وارد جنگ بشود و ترکیه،امریکا و اعراب را که با آنها رابطه خوبی ساخته و با همکاری آنها چندین سال است قیمت نفت را بالا نگه داشته از خود ناراضی کند.
حالا پوتین چه پشت پرده معامله کرده باشد و چه در حین حمله تحریرالشام به این نتیجه رسیده باشد که مقاومت نکند یک تصمیم استراتژیک برای کشورش گرفته است که در نتیجه این تصمیم فواید بسیاری می برد.
لذا اینکه بگوییم روسیه خیانت کرده حرف درستی نیست. زیرا از ابتدا حضور روسیه در سوریه برای مقابله با اسراییل نبوده که چنین اتهامی را مورد توجه قرار دهیم.
روسها در سوریه دو هدف داشتند که اولی از دومی مهمتر است. یکی نگرانی از گسترش تروریسم به روسیه و کشورهای آسیای مرکزی. به طوری که در زمان قبل از دخالت روسیه ۷ هزار نفر از جنوب روسیه و کشورهای آسیای مرکزی برای جنگ با رژیم اسد و ایران وارد سوریه شده بودند و گروه گروه اضافه می شدند.
دوم اینکه یک پایگاهی را از قدیم در سوریه و مدیترانه داشتند و آن را حفظ کنند. مطمئنا اگر مورد اول نگرانی جدی روسها را بر نینگیخته بود بخاطر دومی به درخواست ایران و اسد پاسخ مثبت نمی دادند.