ایسنا/ همیشه افرادی هستند که گویی مرگ برایشان تعریف نشده و هیچ‌گاه نمی‌میرند. این افراد قرن‌ها هم که بگذرد، نامشان زنده می‌ماند و در دل میراثی که جای گذاشته‌اند، زندگی می‌کنند. فریدون شهبازیان یکی از همین افراد است. او نیز به راستی هیچ‌گاه نخواهد مرد و تا ابد در میراثی که به جای گذاشته است، زنده خواهد بود.

روز گذشته، یکی از خاطره‌سازترین و البته چیره‌دست‌ترین آهنگسازان ایرانی دار فانی را وداع گفت. مرگش چنین بود که گویی بسیاری از خاطره‌های ما نیز با او رفت. رفتن چنین افرادی همیشه حال و هوایی غریبانه دارد؛ به گونه‌ای که پس از شنیدن خبر فوت آنها یک عمر خاطره سازی از میان چشم‌هایمان گذر می‌کند و بعد از آن به سراغ اثر مورد علاقه از آنها می‌رویم، ولی شاید آن آثار تا مدت‌ها پی از مرگ خالقشان، همان حال و هوای سابق را نداشته باشند.