عصر ایران/ شهبازیان با تلاش‌های خستگی‌ناپذیر خود در عرصه موسیقی، موفق به کسب جوایز معتبر بسیاری شد. از جمله، در سال ۱۳۸۳ جایزه بهترین آهنگساز در جشنواره آسیا اقیانوسیه را از آن خود کرد. 
فریدون شهبازیان، یکی از برجسته‌ترین هنرمندان عرصه موسیقی ایران و «کاشفان فروتن شوکران»، در تاریخ ۲۲ دی ماه امسال دیده از دنیا فروبست. او که با نور هنر و موسیقی خود، خانه دل‌ها را روشن کرده بود، اکنون در میان ما نیست، اما میراث هنری ارزشمند او همچنان زنده و جاودان باقی می‌ماند.
شهبازیان با گذر از فراز و نشیب‌های زمانه، توانست فعالیت‌های هنری خود را به رغم همه محدودیت‌ها ادامه دهد. او که از فارغ‌التحصیلان هنرستان موسیقی بود، در سن ۱۷ سالگی به عضویت ارکستر سمفونیک تهران تحت رهبری حشمت سنجری درآمد و سپس به ارکستر گل‌ها در رادیو پیوست.
شهبازیان در دوران حیات هنر خود، با هنرمندانی چون محمدرضا شجریان، محمد اصفهانی، و محمد نوری همکاری داشت. او با انتشار آلبومی از شعرهای احمد شاملو در بحبوحه انقلاب، هنر خود را به عرصه عمومی معرفی کرد.
از فعالیت‌های ارزشمند او، تلاش برای شناسایی و حفظ موسیقی‌های محلی ایران بود که در قالب آلبوم آهنگ‌های محلی در سال ۱۳۵۳ منتشر شد. موسیقی فیلم نیز یکی از حوزه‌های دیگری بود که فریدون شهبازیان در آن به خلق آثار ماندگار پرداخت؛ فیلم‌هایی نظیر شیر سنگی، خاموشی دریا، و معصومیت از دست‌رفته شاهدی بر این ادعاست.
شهبازیان با تلاش‌های خستگی‌ناپذیر خود در عرصه موسیقی، موفق به کسب جوایز معتبر بسیاری شد. از جمله، در سال ۱۳۸۳ جایزه بهترین آهنگساز در جشنواره آسیا اقیانوسیه را از آن خود کرد.
با اینکه هوای آلودۀ تهران در نهایت شهبازیان را از صحنه هنر ایران جدا کرد، اما صدای این هنرمند و آثار او همچنان در دل‌ها طنین‌انداز است. ترکیب شعر خیام، موسیقی شهبازیان، دکلمه شاملو و صدای شجریان یادآور قدرت هنر در رویارویی با دشواری‌های زندگی است. میراث او همچنان به عنوان ستون اصلی فرهنگ و هنر ایران پابرجاست و برای همیشه در یاد خواهد ماند.