لیلا صادقی  با بیان اینکه در هر خانواده‌ای بین خواهر و برادر بحث و مشاجره وجود دارد، دعوای خواهر و برادریِ نوجوانان را اینگونه تعبیر کرد که همانگونه که نمی‌شود به کوهنوردی رفت و خاکی نشد، همینطور هم نمی‌شود دونفر در یک رابطه، بحث و مشاجره‌ای نداشته باشند. اما همانطور که اجازه نمی‌دهیم گرد و خاک کوه بر کوله‌پشتی و لباس‌هایمان بماند، لازم است از روابط‌مان هم تنش‌زدایی کنیم. 

وی ادامه داد: در گام اول، استعاره کوله‌پشتی را به نوجوان‌ها بگویید که آنها به تنش‌زدایی رابطه اهمیت دهند و در گام دوم بعضی دعواها بین خواهر و برادرها باعث رشد نوجوانان می‌شود.

این متخصص روانشناس کودک و نوجوان خاطرنشان کرد: با آگاهی از نیاز این خواهر و برادر و علت دعوا، والدین می‌توانند به آنها کمک کنند تا راه حلی برای این موضوع پیدا شود. البته پیشنهاد می‌شود که والدین خودشان راه حل پیشنهاد ندهند و با سوال از آنها اجازه دهند راه حل را خود فرزندان پیدا کنند. به طور مثال در هنگام بروز مشاجره از آنها بپرسند چه کمکی می‌توانید به یکدیگر کنید؟ به این ترتیب والدین کاری می‌کنند که هردوی آنها متوجه نیاز همدیگر شوند و برای کمک به هم راهکاری پیدا کنند.

وی با بیان اینکه خشم، حس مشترک در تمام دعواهای خواهرها و برادرهاست، گفت: معمولا در هنگام دعواهای خواهر و برادری فرزندان فکر می‌کنند یک حقی از آنها ضایع شده است، از همین‌رو والدین باید احساسات آنها را درک کنند. بروز درک این حس به والدین کمک می‌کند بچه‌ها متوجه شوند که والدین مسئله را از نگاه آنها فهمیده‌اند و این امر منجر می‌شود مغز حل‌کننده بچه‌ها بیدار شود.

صادقی تصریح کرد: در گام بعدی، کودکان باید مشکل را خلاصه و مفید و بدون قضاوت و سرزنش، تحقیر، مقایسه و برچسب زدن توصیف و در مرحله بعد، به توان آنها در حل مسئله اعتماد کنند. 

این متخصص روانشناسی حوزه کودک و نوجوان با تاکید بر اینکه در هنگام حل مسئله والدین باید محدودیت‌های لازم را به طور دقیق برای فرزندان توصیف کنند، اظهار کرد: به طور مثال به کودکان می‌توانند بگویند فضای صحبت را مدیریت کنند، در حرف همدیگر نپرند و به هم توهین نکنند. والدین آگاه از بچه‌ها سوال می‌کنند تا راهکارهای لازم در ذهن‌شان جرقه بزند.