ایرنا/ وقتی طرح موزاییکی «ANA» به معنای مادر در زبان ترکی به همراه شعر «جانیم آنا» در ورزشگاه یادگار امام به آسمان بلند شد، دیگر کسی فکر نمی‌کرد بازی فوتبال است بلکه یک رویداد فرهنگی به احترام و گلباران مادر در انتظار طرفداران فوتبالی بود.

سال‌های بسیاری است که گفته می‌شود، فضای ورزشگاه‌ها از لحاظ الفاظ و شعارهای داده شده و جوی که بر آن حاکم است، مناسب نیست و به نوعی چیزی به اسم «فرهنگ هواداری» در کشور ما وجود ندارد.
تعدادی از بازی‌های فوتبالی در سال‌های گذشته مملو از جریمه‌ها و تخلفات هواداران تیم‌های میزبان و میهمان از جنبه‌های مختلف به خصوص کندن و زمین انداختن صندلی‌های ورزشگاه، شعارهای نژادپرستانه و توهین به قومیت‌ها، ضرب و شتم و سنگ اندازی بوده ولی هیچ کدام از این جریمه‌ها که اغلب محرومیت یکی دو جلسه‌ای حضور تماشاگران است، بازدارنده نبودند چراکه همچنان این روندهای اشتباه در فرهنگ هواداری کشور ما ادامه دارد.
یکی از نمودهای عینی و جدید این تخلفات را در بازی یکشنبه هفته گذشته تراکتور- پرسپولیس در ورزشگاه آزادی تهران شاهد بودیم از شعارهای نژادپرستانه گرفته تا توهین به مادر و خانواده و سنگ اندازی .
پس از جریانات این دیدار، باشگاه تراکتور اقدام به صدور اطلاعیه‌ای خطاب به فدراسیون مبنی بر برخورد با توهین‌های نژادپرستانه کرد که بیشتر از هرچیزی دل مردم دیار آذربایجان و ترک زبان کشورمان را آزرده ساخت و گفته شد اگر فدراسیون با قاطعیت با این توهین‌ها برخورد نکند از طریق فیفا پیگیری خواهند کرد.
مدتی بعد باشگاه پرسپولیس نیز اطلاعیه‌ای صادر کرد و این توهین‌ها را منتسب به غیرپرسپولیسی‌ها دانست.
در روزهایی که شعار «وفاق ملی» سرمی‌دهیم و به دنبال اتحاد همبستگی هستیم، قطعا سر دادن شعارهای نژادپرستانه و الفاظ رکیک علیه یک شهر و مردم آن که در فیلم‌های منتشر شده از جایگاه‌ها دیده می‌شود، دل‌ها را آزرده می‌سازد.
کری خوانی از ملزومات هواداری یک تیم است و این موضوع را کسی نمی‌تواند انکار کند ولی اگر این کری خوانی به سمت آزارهای روحی و جسمی هر طرف برسد، سرانجام ناشایستی درپی خواهد داشت که در نهایت منجر به مجروحیت و حتی مرگ اشخاص می‌شود و این موضوع اصلا شوخی بردار نیست.
فوتبال یک بازی ۹۰ دقیقه‌ای است و قطعا در پایان آن یکی می‌برد و دیگری می‌بازد، همه می‌دانند و کسی انتظار فراتر از آن ندارد. حتی اگر بازی مساوی شود باز هم این تساوی به نفع یکی از تیم‌ها خواهد بود.
فارغ از اتفاقاتی که در بازی هفته گذشته در ورزشگاه آزادی رخ داد و بازی را تبدیل به میدان جنگ کرد و انواع فشارهای روحی و روانی و جسمی را بر هواداران و بازیکنان هر ۲ تیم متحمل ساخت، بازی این هفته در ورزشگاه یادگار امام تبریز پیام‌های بسیاری برای طرفداران فوتبالی داشت.
«آنا؛ مادر» در فرهنگ غنی دیار آذربایجان و ایران اسلامی آنقدر جایگاه والایی دارد که می‌گویند، بهشت زیر پای مادران است. همین اهتزاز پلاکارد و شماتیک نام مقدس آنا کافی بود تا نشان دهد می‌توان نقطه پایانی بر بی فرهنگی در ورزشگاه‌ها گذاشت.
نام مقدس آنا و حرمتی که برای مقام مادر وجود دارد، نشان داد که می‌توان فرهنگ را در ورزشگاه جاری ساخت. گلباران‌هایی که بر سر مادر شهید مدافع حرم « حامد جوانی » در ورزشگاه یادگار به یادگار ماند، نشان داد که هرجا نامی از مادر به میان باشد،می‌توان اخلاق، احترام و ادب را جاری کرد.
۵۰ هزار هوادار تراکتوری که حوالی ظهر اولین روز کاری این هفته دوان دوان خود را به ورزشگاه رسانده بودند، با شعر جانیم آنا، گلباران مادر شهید و بازیکنانش و بنرهایی که خطاب به بازیکنان می‌گفت «سیزین آناز بیزیم آنامیز » ( مادر شما، مادر ما)، « مادر و ناموس دو کلمه مقدس» و «حرمت مادر» تماشای بازی با جو نامناسب را به یک مراسم فرهنگی و دارای پیام احترام و حرمت به خانواده تبدیل کردند که هم این بازی را ماندگار کرد و به دنیا فهماند که مادر چقدر برای ما ایرانی‌ها و به خصوص در فرهنگ دیار آذربایجان عزیز است.