پدال/ کرایسلر ایرفلو که در سال ۱۹۳۴ معرفی شد، اولین خودروی تولید انبوهی بود که در تونل باد و با توجه به اصول آیرودینامیک طراحی شد.

یکی از موضوعات بسیار مهم در طراحی خودرو، آیرودینامیک است و خودروسازان زمان و هزینهٔ زیادی برای بهبود آیرودینامیک خودروهای خود صرف می‌کنند. هرچند آیرودینامیک در خودرو در طول دهه‌ها تکامل پیدا کرده است ولی پیشینهٔ آن به زمانی بازمی‌گردد که هیچ‌کس به چنین موضوعی در طراحی خودرو اهمیت نمی‌داد. تکامل آیرودینامیک در خودروهای مدرن، تا حد زیادی مدیون یک خودرو از دههٔ ۳۰ است. کرایسلر ایرفلو، خودرویی که جلوتر از زمان خود بود‌. این خودرو اصول ابتدایی آیرودینامیک را ارائه کرد که طراحان خودرو هنوز از آن‌ها استفاده می‌کنند. پس بیایید در ادامه نگاهی به تاریخچهٔ کرایسلر ایرفلو و میراثی که از خود بر جای گذاشت داشته باشیم.

آیرودینامیک قبل از ایرفلو
هرچند ایرفلو اولین خودروی تولید انبوهی بود که با استفاده از تونل باد طراحی شد ولی اولین خودرویی نبود که با توجه به مفهوم آیرودینامیک ساخته شد زیرا این عنوان متعلق به خودرویی است که بیش از یک دهه قبل ساخته شد. این خودرو رومپلر تروپفن‌واگن (Rumpler Tropfenwagen) نام داشت که توسط یک مهندس اتریشی بنام «ادموند رومپلر» ساخته و در سال ۱۹۲۱ در نمایشگاه خودروی برلین رونمایی شد. وی که قبلاً به‌عنوان طراح هواپیما کار می‌کرد، در طراحی این خودرو از دانش هوانوردی خود و همین‌طور امکانات موسسه تحقیقات آیرودینامیک در گوتینگن استفاده کرد. درنتیجه، رومپلر موفق به ساخت خودرویی با ضریب درگ تنها ۰.۲۸ Cd شد که حتی هنوز هم رقم چشمگیری محسوب می‌شود. تروپفن‌واگن نقطهٔ مقابل خودروهای آن زمان بود که هیچ توجهی به آیرودینامیک نداشتند. بااین‌حال، این خودرو به تولید انبوه نرسید و تنها حدود ۱۰۰ دستگاه از آن ساخته شد.

تحول طراحی با ایرفلو
حدود ۱۰ سال پس از معرفی تروپفن‌واگن، تیم مهندسی کرایسلر جلسات آزمایشی در تونل باد را برای ساخت خودرویی با طراحی آیرودینامیک آغاز کرد. برای این کار، مردان کرایسلر از کسی کمک گرفتند که دانش زیادی در مورد جریان هوا داشت. وی «اورویل رایت» بود یعنی کسی که حدود ۳۰ سال قبل با برادرش اولین هواپیمای جهان را ساخت. نتیجهٔ این تلاش‌ها، خلق خودرویی کاملاً متفاوت از خودروهای آن سال‌ها بود. ایرفلو با فرم نرم و منحنی، عصر جدیدی را در طراحی خودرو پیش‌بینی کرد. این ماشین در ابتدای سال ۱۹۳۴ معرفی شد و چند ماه بعد به تولید رسید.

میراث ایرفلو، آیرودینامیک در صنعت خودرو
ایرفلو از زمان خود جلوتر بود و اصولی را پایه‌گذاری کرد که درنهایت به استانداردی در فرایند طراحی خودرو تبدیل شد. البته مثل بسیاری از نوآوری‌های صنعت خودرو، آیرودینامیک ابتدا در خودروهای کانسپت، لوکس و اسپرت موردتوجه قرار گرفت و بعداً به خودروهای ارزان‌تر و متداول‌تر راه یافت. مفهوم آیرودینامیک در طراحی خودرو از دههٔ ۷۰ به بعد به‌طورجدی مطرح شد. ازآنجایی‌که بحران نفت در سال ۱۹۷۳ کاهش مصرف سوخت خودروها را به موضوعی ضروری تبدیل کرد، خودروسازان از طراحی آیرودینامیک به‌عنوان راهی برای کمتر کردن مصرف سوخت خودروهای خود بهره بردند. این موضوع تأثیر بزرگی بر کل بازار خودرو گذاشت زیرا زبان‌های طراحی تغییر کردند و ظاهر خودروها از فرم جعبه‌ای شکل به حالت تیزتر درآمد.

چرا ایرفلو در بازار موفق عمل نکرد؟
ازآنجایی‌که ایرفلو از زمان خود جلوتر بود و ظاهری غیرمعمول داشت، در دنیایی که اکثر خودروها هنوز فرمی مربعی و جعبه‌ای شکل داشتند، موردتوجه خریداران قرار نگرفت. کرایسلر نیز طی سال‌های بعد تغییراتی در طراحی ایرفلو ایجاد کرد تا جذاب‌تر به نظر برسد ولی این اقدامات تأثیری نداشت و ایرفلو فقط چهار سال تولید شد و کمتر از ۳۰ هزار دستگاه فروخت. کرایسلر نسخه‌ای ارزان‌تر از این خودرو را هم از طریق برند دسوتو عرضه کرد که از همان بدنه روی فاصلهٔ محوری کوتاه‌تری استفاده می‌کرد ولی دسوتو ایرفلو حتی از همتای کرایسلر خود هم محبوبیت کمتری داشت و در سال ۱۹۳۶ کنار گذاشته شد. بااین‌حال، ایرفلو تأثیر بزرگی از خود به‌جای گذاشت. به‌عنوان‌مثال، در سال ۱۹۳۶ لینکلن زفیر با الهاماتی از طراحی ایرفلو معرفی شد، فردیناند پورشه یک دستگاه از این خودرو را به آلمان برد و در طراحی بیتل از آن الهام گرفت و تویوتا نیز اولین خودروی خود با نام AA را در سال ۱۹۳۵ با الهام از ایرفلو طراحی کرد.