آرمان ملی/ «شرط‌گذاری برای مذاکره محکوم است» عنوان یادداشت روز در روزنامه آرمان ملی به قلم علی بیگدلی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

درست است که منطق دیپلماسی حکم می‌کند از این راه برای کاهش تنش استفاده شود اما وقتی ترامپ برای مذاکرات پیش‌شرط می‌گذارد منطبق بر اصول دیپلماسی نیست.
اینکه ترامپ پیش دستی کرده و مسائل موشکی، منطقه‌ای و هسته‌ای را پیش کشیده از جهت اصول حاکم بر دیپلماسی اصلا درست نیست. اگر این راه باز باشد، می‌توانیم وارد این مسیر شویم با این آگاهی که پیشنهادهای خودمان را مطرح می‌کنیم تا ببینیم طرف مقابل چه موضعی اتخاذ می‌کند. مسأله‌ای که در این بین وجود دارد این است که دو کشور به درگیری و افزایش تنش علاقه ندارند اما اگر آمریکا نخواهد به مسیر درست برگردد، نمی‌تواند انتظار داشته باشد ایران با زیاده‌خواهی او کنار بیاید و واکنش نشان ندهد. در حال حاضر که مشکلات اقتصادی بر شانه‌های مردم سنگینی می‌کند، مسئولان از هر راهی برای کاهش مشکلات استقبال می‌کنند. درست است که اگر این اتفاق می‌افتاد با رد و بدل کردن امتیاز ممکن بود بخشی از مشکلات حل و فصل شود اما برای شروع این مسیر باید اصول رعایت شود تا به نتیجه مطلوبی برسیم. اگر آمریکایی‌ها انتظار دارند که ایران گذشته را کنار بگذارد و کار را از دولت فعلی ترامپ آغاز کند، می‌توان برای طرف مقابل هم همین را مطرح کرد که باید فشار حداکثری را که ریشه در گذشته دارد کنار گذاشت و راه جدیدی باز کرد. نمی‌شود انتظار حرکت از طرف مقابل داشت اما خود کوچکترین حرکتی نکرد. ورود به یک دیپلماسی انعطاف‌پذیر باید با در نظر گرفتن زمینه‌ها و شرایط باشد. ترامپ که خود در گذشته از برجام بیرون رفته و نشان داده کوچکترین اهمیتی به امضای وزیر امور خارجه خودش ندارد، چرا انتظار دارد که ایران حرف او را بپذیرد؟ در دیپلماسی انعطاف پذیری شرط اول شروع مذاکره است اما این مساله‌ای دو سویه است و یک طرف نمی‌تواند از طرف مقابل انتظار داشته باشد و خودش این کار را نکند. ترامپ از آن سیاستمدارانی است که تلاش می‌کند اول با شمشیر جلو بیاید تا طرف مقابلش را مجبور به اطاعت کند و این رویه او است. به هر صورت ترامپ دارد از موضع بالا صحبت می‌کند و قبول چنین مواجهه‌ای آسان نیست. نه برای ایران که هیچ کشوری نمی‌تواند به آسانی وارد چنین معامله‌ای شود. از طرف دیگر ترامپ می‌خواهد ما را دچار وحشت کند تا زودتر و سریع‌تر تن به مذاکره دهیم. واقعیت این است که حمله اسرائیل بی‌تردید منطقه خاورمیانه را به آتش می‌کشد و این را خود آمریکایی‌ها و اسراییلی‌ها خوب می‌دانند. البته نه آمریکایی‌ها علاقه‌ای به این کار دارند و نه شیخ نشین‌های خلیج فارس اجازه می‌دهند، اسرائیل و آمریکا دست به چنین حماقتی بزنند. چون دست ما هم بازتر می‌شود و ممکن است به پایگاه‌های آمریکا حمله کنیم. بنابراین احتمال جنگ بسیار ضعیف است و شاید صفر باشد و این نمایش قدرت ترامپ هم خیلی اهمیت ندارد؛ آنها با شمشیر می‌آیند تا طرف مقابل را دچار ترس و وحشت کنند و بتوانند امتیاز بیشتری بگیرند. فراموش نکنیم که ترامپ با هم‌پیمانان خودش از جمله کانادا چه رویه‌ای را در پیش گرفته، بنابراین ما دیگر خیلی نباید انتظار داشته باشیم. عقل سیاسی حکم می‌کند که از همه امکاناتمان استفاده کنیم و یک رابطه منطقی با دیگر کشورها برقرار کنیم. تظاهر به قدرت‌نمایی نمی‌تواند و نباید ما بترساند. غرب هم الان دچار بحران اقتصادی است و علاقه دارد این منطقه آرام باشد. در نهایت باید گفت ترامپ نشان داده که کوچکترین اهمیتی به اصول شناخته شده بین‌المللی و دیپلماسی قائل نیست و از این نظر قابل سرزنش است که قبل از ورود به مذاکره شرط‌های سنگینی گذاشته و این از نظر ما محکوم است.