/ باب لوتز، از مدیران ارشد سابق جنرال موتورز، دلیل تصمیم این شرکت برای حذف برند های هامر، ساب، پونتیاک و ساترن را در دوران رکود بزرگ اقتصادی تشریح می‌کند. او توضیح می‌دهد که این تصمیمات سخت، ناشی از شرایط بحرانی مالی آن زمان و نیاز به تمرکز بر روی برند های اصلی و سودآورتر بود. 
 
به گزارش ، باب لوتز توضیح می‌دهد چرا جنرال موتورز (GM) در سال ۲۰۰۸ برند های ساب، پونتیاک، هامر و ساترن را حذف کرد.

باب لوتز، مدیر ارشد سابق جنرال موتورز، دلیل تصمیم این شرکت برای حذف برندهای هامر، ساب، پونتیاک و ساترن را در دوران رکود بزرگ اقتصادی تشریح می‌کند 

دوره‌ی ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ برای سه خودروساز بزرگ دیترویت (جنرال موتورز، فورد و کرایسلر) بسیار سخت بود. در حالی که فورد به طور رسمی اعلام ورشکستگی نکرد (اگرچه از کمک‌های مالی دولت بهره‌مند شد)، جنرال موتورز و کرایسلر مجبور به این کار شدند. جنرال موتورز به نظر بدترین شرایط را داشت، چرا که این شرکت مجبور شد چهار برند خود را حذف کند تا بتواند سرپا بماند. اما چگونه این چهار برند انتخاب شدند؟ مصاحبه‌ای اخیر با باب لوتز، مدیر سابق جنرال موتورز، پرده از دلایل این تصمیمات برداشت. 

اخیراً با لوتز گفت‌وگویی با نشریه معتبر موتور وان انجام داده و از او پرسیده شده که چرا جنرال موتورز برندهای ساب، ساترن، پونتیاک و هامر را حذف کرد، اما برندهایی مانند شورولت، بیوک، جی‌ام‌سی یا کادیلاک را حفظ کرد. لوتز در این مصاحبه به جزئیات استدلال‌ها و فرآیندهای پشت پرده‌ی حذف هر یک از این برندها پرداخته است. 

پونتیاک

لوتز می‌گوید که او برای حفظ برند پونتیاک تلاش زیادی کرد، اما مدیران ارشد شرکت با او همراهی نکردند. 

من تا آخرین لحظه مقاومت کردم، اما آن‌ها گوششان به حرف‌های من بدهکار نبود. آن‌ها می‌گفتند: “این یک برند ضعیف است و سال‌هاست که سودآور نیست.” من به تمام نشانه‌های سلامت برند اشاره کردم؛ مثل اشتیاق خریداران جوان به این برند و غیره. اما نتوانستم نظر آن‌ها را تغییر دهم. متأسفانه پونتیاک از بین رفت و من هنوز هم این را یک تراژدی می‌دانم. 

ساب
لوتز در مورد ساب می‌گوید که سال‌ها تلاش کرده بود تا مدیران ارشد را متقاعد کند که این برند را حذف کنند، اما این تصمیم همیشه به تعویق می‌افتاد. او ساب را یک برند “عجیب و غریب” توصیف می‌کند. 

سال‌ها سعی کردم به رئیسم در جنرال موتورز بقبولانم که باید ساب را حذف کنیم، اما همیشه می‌گفتند “صبر کن تا سال بعد، صبر کن تا سال بعد…” و این سال بعد هرگز نمی‌آمد. ساب یک برند عجیب بود که از جریان اصلی بازار فاصله داشت. هر بار که سعی می‌کردیم آن را به جریان اصلی نزدیک‌تر کنیم، فروشی نداشتیم. و وقتی عجیب و غریب بود (چیزی که مطبوعات خودرویی عاشقش بودند)، فقط ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در سراسر دنیا بودند که واقعاً به آن علاقه داشتند. 

ساترن

نظرات لوتز در مورد ساترن جالب است، چرا که او اعتراف می‌کند این برند دیگر دلیلی برای وجود نداشت، به‌ویژه با حضور شورولت. این موضوع درست است، زیرا این دو برند دائماً با هم رقابت می‌کردند. برای مثال، شورولت مالیبو هیبرید و ساترن آورا گرین لاین اساساً همان خودرو بودند، اما با اختلاف قیمتی ۷۴۵ دلار. 

از حذف ساترن خوشحال بودم. دیگر هیچ دلیلی برای وجود این برند وجود نداشت. شورولت به همان اندازه خوب و قابل اعتماد بود. و همه‌ی شبکه‌های فروش در آن زمان یاد گرفته بودند که اگر می‌خواهید در کسب‌وکار بمانید، نباید به مشتری ضرر بزنید. دلیل اصلی تشکیل ساترن دیگر وجود نداشت. ساترن یک بار اضافی بود که با سرمایه‌ی محدود ما تغذیه می‌شد. بنابراین، خداحافظ ساترن. 

هامر

لوتز در مورد هامر می‌گوید که جنرال موتورز باید همان کاری را می‌کرد که اکنون انجام می‌دهد: هامر را بخشی از جی‌ام‌سی کند. تبدیل هامر به یک برند مستقل به این معنا بود که جنرال موتورز مجبور شد یک سری کامل از خودروها را برای آن تولید کند، در حالی که این ضرورتی نداشت. 

ما نتوانستیم هامر را نجات دهیم، که از ابتدا یک اشتباه بود. هامر هرگز نباید یک برند مستقل می‌شد، بلکه باید یک مدل در خط تولید جی‌ام‌سی می‌ماند. باید “هامر توسط جی‌ام‌سی” می‌بود. این‌طوری می‌توانستیم یک مدل به فروشگاه‌های جی‌ام‌سی اضافه کنیم و وقتی آن مدل قدیمی می‌شد، جایگزینش کنیم. اما به محض اینکه هامر را به یک برند مستقل تبدیل کردیم، مجبور شدیم یک سری کامل از خودروها برای آن تولید کنیم. ما اچ۱ را داشتیم که هرگز به تعداد قابل توجهی فروش نرفت. اچ۳ عملکرد خوبی داشت. اچ۲، که اندازه‌اش مشابه جیپ رانگلر و فورد برونکو بود، می‌توانست یک موفقیت بزرگ باشد. اما باید اعتراف کنم که تبدیل هامر به یک برند مستقل از ابتدا اشتباه بود. 

بیوک و جی‌ام‌سی

لوتز حتی در مورد این موضوع صحبت کرد که چگونه بیوک و جی‌ام‌سی نیز در معرض حذف قرار داشتند. در مورد بیوک، او می‌گوید که دولت اوباما و وکلای ورشکستگی همه می‌خواستند جنرال موتورز فقط به شورولت و کادیلاک محدود شود و بیوک حذف گردد. اما این برند به دلیل محبوبیتش در چین حفظ شد. 

فصل ۱۱ ورشکستگی وارد ماجرا شد و تیم‌های مالی‌ نیویورکی که توسط اوباما منصوب شده بودند و هیچ سررشته‌ای از صنعت خودرو نداشتند گفتند: “جنرال موتورز فقط باید شورولت و کادیلاک باشد.” ما استدلال کردیم و گفتیم که باید بیوک را حفظ کنیم، زیرا اگر بیوک در ایالات متحده حذف شود، در چین نیز از بین می‌رود، در حالی که این برند یکی از برندهای پیشرو در چین است. بنابراین، ما توانستیم بیوک را نجات دهیم. 

در مورد جی‌ام‌سی، این برند تقریباً به دلیل شباهت زیادش به شورولت حذف شد، اما سودآوری آن باعث تغییر نظر مدیران شد. 

آن‌ها می‌خواستند جی‌ام‌سی را حذف کنند، زیرا آن را نسخه‌ای از شورولت می‌دانستند. اما ما سودآوری و سلامت برند جی‌ام‌سی را به آن‌ها نشان دادیم. بسیاری از مردم حاضر نبودند هیچ برند دیگری از جنرال موتورز را بخرند، اما نظر بسیار مثبتی نسبت به جی‌ام‌سی داشتند و از SUVها و کامیون‌های این برند استفاده می‌کردند. 

درک این دیدگاه داخلی درباره‌ی دلایل حذف این برندها جالب است. اگر شرایط کمی متفاوت بود، شاید امروز جنرال موتورز شرکتی کاملاً متفاوت می‌بود.