مرتضی رضوانفر با بیا اینکه ارگ عالی بخارا، یکی از مهم‌ترین بناهای تاریخی ازبکستان، به‌عنوان نمادی از سوگ سیاوش و جشن رستاخیز او در نوروز شناخته می‌شود، به ایسنا گفت: مردم بخارا این ارگ را همان دژی می‌دانند که سیاوش، شاهزاده ایرانی، به عشق همسرش فرنگیس بنا کرد، اما به تحریک گرسیوز و به فرمان افراسیاب، پادشاه توران، در همان‌جا کشته و به خاک سپرده شد.

او ادامه داد: بر اساس روایت «نرشخی» در تاریخ بخارا و همچنین شاهنامه فردوسی، سیاوش پس از پناه بردن به دربار افراسیاب، مورد حسادت و توطئه قرار گرفت و سرانجام در این مکان به قتل رسید. اما این ارگ تنها نمادی از سوگ نیست؛ بلکه با تولد کیخسرو، فرزند سیاوش، به نمادی از پیروزی بهار بر زمستان و زندگی بر مرگ نیز تبدیل شد.

رضوانفر اضافه کرد: مهرداد بهار، پژوهشگر اسطوره‌شناسی، معتقد بود که داستان سیاوش بازتابی از آیین‌های کهن نوروزی است، جایی که طبیعت پس از گذر از زمستان سرد، دوباره زنده می‌شود. این نمادگرایی همچنان در باور مردم بخارا زنده است و آیین‌هایی مرتبط با نوروز در این مکان برگزار می‌شود.

به گفته این پژوهشگر «امروزه ارگ بخارا نه‌تنها به‌عنوان آرامگاه سیاوش شناخته می‌شود، بلکه در نزدیکی آن، محلی به نام آرامگاه افراسیاب نیز وجود دارد. این مجموعه تاریخی شامل مسجد چهل دخترون، چندین کتیبه فارسی و موزه‌ای از آثار خوشنویسی است که میراث مشترک ایران و فرارود را به نمایش می‌گذارد.»