وضعیت امنیتی سوریه طی روزهای اخیر کاملا شکننده بوده و رژیم صهیونیستی در طی ساعات گذشته طی حملات زمینی و هوایی ضمن نقض حاکمیت سوریه منجر به کشته شدن 10 نفر در این کشور شده است. شب گذشته جنگنده های رژیم صهیونیستی ساختمان تحقیقات علمی در شمال دمشق، فرودگاه نظامی حماه و فرودگاه نظامی T4 در شرق حمص را بمباران کردند.

این بمباران ها درحالی رخ داد که 116 روز از حکومت در سوریه گذشته ولی نه تنها حملات هوایی رژیم صهیونیستی متوقف نشده بلکه تشدید هم شده است. در شرایطی که پیش از این برخی مدعی بودند که عامل این حملات حضور نیروهای ایرانی در سوریه است ولی با وجود تغییر شرایط همچنان این حملات ادامه دارد.

نکته حائز اهمیت حملات شب گذشته بمباران فرودگاه نظامی T4 است که بحث هایی در ارتباط با حضور نیروی هوایی ترکیه در این پایگاه شده بود. رادیو ارتش رژیم صهیونیستی اعلام کرد هدف حملات دیشب به خاک سوریه ارسال پیامی هشدار آمیز به رئیس جمهور ترکیه بود. حتی برخی منابع مدعی کشته شدن یک تکنسین ترکیه ای هم در این حملات شدند که منابع رسمی این خبر را تائید نکرده‌اند.

بعد از این حملات هوایی به دمشق، حما و حمص؛ در جنوب سوریه نیز ارتش رژیم صهیونیستی تجاوزات به درعا را باردیگر از سرگرفت اما این بار مقاومت مردمی در واکنش به این تجاوز شکل گرفت.

استاندار درعای سوریه در این باره گفت: ارتش اشغالگر رژیم صهیونیستی همزمان با پرواز هواپیماهای شناسایی با چند خودروی نظامی وارد منطقه جنگلی سد الجبلیه در نزدیکی شهر نوی در غرب درعا شدند. همزمان بلندگوهای مساجد شهر درعا در جنوب سوریه از اهالی خواستند تا برای مقابله با ورود نظامیان ارتش شاغالگر اسرائیل آماده باشند و سلاح به دست بگیرند. روزنامه الوطن سوریه نیز خبر داد که اهالی استان درعا در جنوب سوریه همزمان با یورش ارتش اشغالگر به این استان، در نزدیکی سد «الجبیله» با اشغالگران درگیر شده‌اند.

می توان این درگیری را اولین مقاومت مردمی سوریه به تجاوزات و اشغالگری رژیم صهیونیستی طی 4 ماه اخیر در جنوب سوریه دانست. صهیونیست‌ها علاوه بر اشغال جولان از نبرد 1973 بعد از سقوط بشار اسد در سه استان درعا، قنیطره و سویدا پیشروی کرده اند و بخش هایی از ارتفاعات مرزی لبنان با سوریه در غرب این کشور از جمله کوه جبل الشیخ (هرمون) را هم اشغال کرده اند که تنها 30 کیلومتر با دمشق فاصله دارد.

رفتار نظامی و سیاسی رژیم صهیونیستی در دوره بعد از بشار اسد در سوریه به روشنی نشان می دهد که استراتژی تل آویو در قبال دمشق دو ستون اصلی دارد. ستون اول عدم اجازه ورود رقبای منطقه ای به سوریه است تا از این رهگذر اسرائیل بتواند کنترل دمشق و به تبع آن کل منطقه شام(سوریه، لبنان، اردن و فلسطین) را در اختیار نگه دارد.

سوریه از روابط عمیق ترکیه با دولت محمد جولانی نگران است و نمی خواهد اجازه دهد که نفوذ سیاسی آنکارا در هیئت حاکمه دمشق به نفوذ نظامی در سوریه تبدیل شود. ماه گذشته رسانه ها خبر دادند که ترکیه قرار است پایگاه نظامی در سوریه ایجاد نماید و ارتش جدید این کشور را تعلیم دهند و در این میان گزارش شد که قرار است تاسیسات رادار و ضد هوایی در پایگاه T4 و حما استقرار یابد از رژیم صهیونیستی بی‌محابا این پایگاه‌ها را هدف قرار داده است.

دومین ستون استراتژی رژیم صهیونیستی در قبال سوریه ایجاد منطقه حائل در جنوب این کشور از طریق اشغال بخش هایی از استان درعا و تجزیه سویدا است. نگاه رژیم صهیونیستی مبتنی بر تضعیف مستمر کشور سوریه است که تا قبل از جنگ داخلی رقیب اسرائیل در منطقه بود.

مساله اینجاست که تغییر نظام سیاسی و ایدئولوژی حاکم بر این کشور نیز نتوانست دیدگاه تل آویو را تغییر دهد و سیگنال های آشتی جویانه دولت محمد جولانی نیز موفق نشده از خصومت صهیونیست‌ها نسبت به سوریه بکاهد.