خراسان/ روزنامه خراسان در مطلبی با عنوان «پنجه کروبی بر چهره وفاق» به بیانیه اخیر کروبی واکنش نشان داد.

روزنامه خراسان نوشت:
مهدی کروبی یکی از چهره‌های جریان اصلاحات که در ناآرامی‌های سال ۱۳۸۸ نقشی محوری داشت و کشور را برای ماه‌ها درگیر آشوب خیابانی کرد، پس از رفع 
محدودیت های حصر خانگی، بیانیه‌ای تند و رادیکال منتشر کرده که واکنش‌های گسترده‌ای را به همراه داشته است.
کروبی که در سال ۱۳۸۹ با تصمیم شورای عالی امنیت ملی به دلیل اقدامات علیه امنیت ملی به حصر محکوم شد، به تازگی و با رأفت نظام از این محدودیت رهایی یافت. این در حالی است که طبق نظرسنجی اخیر ایسپا، موضوعات سیاسی همچون رفع حصر که در سال ۱۳۹۱ برای ۱۴.۶ درصد از مردم در اولویت قرار داشت، در سال ۱۴۰۰ به ۳.۵ درصد کاهش یافت و در سال ۱۴۰۳ دیگر در زمره مطالبات جامعه قرار نگرفت. این کاهش معنادار نشان می‌دهد که مسئله حصر، به‌ویژه در مورد مهدی کروبی، دیگر دغدغه اجتماعی محسوب نمی‌شود و رفع آن، از منظر افکار عمومی اهمیتی ندارد. نظام جمهوری اسلامی در حالی تصمیم به پایان دادن به حصر کروبی گرفت که می‌توانست بدون توجه به این موضوع، وی را همچنان در محدودیت نگه دارد. با این حال، سیاست رأفت اسلامی در قبال کروبی و احتمال رفع حصر سایر سران فتنه، نشان از تصمیم‌گیری مدبرانه‌ای دارد که در پی ایجاد همبستگی ملی است. اما در کمال شگفتی، کروبی به‌جای استقبال از این رویکرد، با انتشار بیانیه‌ای تند، راه‌های مسالمت‌آمیز گفت وگو را عملاً مسدود کرد.
آن‌چه بیش از همه باعث شگفتی است، این است که کروبی در بیانیه اخیر خود، نه‌تنها به وقایع سال ۸۸، بلکه به انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۴ نیز حمله کرده است. وی، انتخابات ۸۴ را نیز فاقد اعتبار دانسته و آن را پروژه‌ای برای جمهوریت‌زدایی خوانده است؛ انتخاباتی که دولت اصلاحات خود مجری آن بود! این موضع‌گیری متناقض و ضدیت آشکار با اصول دموکراسی، نشان می‌دهد که برای کروبی، پذیرش نتایج انتخاباتی حتی در شرایطی که همفکرانش برگزارکننده آن باشند نیز غیرقابل‌قبول است. به‌نظر می‌رسد که مهدی کروبی در طول دوران حصر، به‌جای بازنگری در مواضع و تحلیل‌های خود، همچنان در توهمات گذشته سیر می‌کند و فراموش کرده است که پس از ادعاهای تقلب در سال‌های ۸۴ و ۸۸، مردم با مشارکت گسترده در انتخابات ۹۲ و ۹۶، به‌صورت قاطع این سناریوها را باطل کردند. در نهایت، بیانیه اخیر کروبی نه‌تنها تلاشی برای گفت وگو و همگرایی ملی نیست، بلکه به‌نظر می‌رسد در راستای ایجاد بحران و منازعه‌ای تازه طراحی شده است. با وجود سیاست رأفت نظام، اتخاذ چنین مواضع تندی از سوی چهره‌ای که خود از عفو و گذشت بهره‌مند شده است، نه‌تنها قابل‌توجیه نیست، بلکه حکایت از عدم درک مطالبات مردم دارد.