تیم فوتبال چادرملوی اردکان سال گذشته مجوز حضور در لیگ برتر فوتبال ایران را بدست آورد. بسیاری از بنگاه‌های اقتصادی طبق مسئولیت اجتماعی خود در ورزش به خصوص در رشته فوتبال تیمداری می‌کنند اما مهمترین اصلی که باید مورد توجه قرار بگیرد این است که این کار در راستای توسعه ورزش در همان خطه و ایجاد شور و شعف مردمی باشد؛‌ موضوعی که مدیران معدن چادرملو اعتنایی به این موضوع نداشته‌اند.

نگاهی به تیم‌های حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران نشان می‌دهد، بیشتر آن‌ها از تیم‌های صنعتی هستند که با وجود برگزاری تمریناتشان در تهران، هر کدام در شهرهای خود بازی‌هایشان را برگزار می‌کنند اما تیم فوتبال چادرملوی اردکان تنها تیمی است که هم تمرینات و هم بازی‌هایش را خارج از اردکان برگزار می‌کند.

بازی‌های تیم فوتبال چادرملو در استادیوم شهید نصیری یزد با گنجایش ۱۲ هزار نفر برگزار می شود؛ استادیومی که عمر چمن آن به ۱۵ سال رسیده و با توجه به سال‌ها غیبت یزد در لیگ برتر کیفت خود را از دست داده است. علاوه بر این تمرینات این تیم ۶۰۰ کیلومتر دورتر از اردکان و در شهر کرج برگزار می شود!

با وجود این که مباحثی مبنی بر ساخت یک ورزشگاه در اردکان توسط چادرملو مطرح شده بود اما هیچ‌ اتفاقی درباره ساخت استادیوم چادرملو انجام نشده اما آیا بهتر نبود این موضوع قبل از تیمداری در لیگ برتر فوتبال و صرف هزینه‌های میلیاردی صورت می‌گرفت؟

قطعا نمی‌توان انتظار داشت ساخت یک استادیوم استاندارد برای میزبانی از لیگ برتر فوتبال به سادگی و در عرض یک یا دو سال به اتمام برسد؛ موضوعی که می‌تواند سرپوشی برای برگزاری خارج از خانه بازی‌های این تیم باشد اما آیا مدیران چادرملو قبل از صرف هزینه‌های میلیاردی برای تیمداری در لیگ فوتبال ایران نمی‌توانستند یک زمین تمرینی مناسب برای تیمشان تدارک ببینند تا از تحمیل هزینه‌های گزاف تمرینات روزمره در فاصله ۶۰۰ کیلومتری اردکان جلوگیری کنند تا وقتی بازی‌های چادرملو به خاطر فقدان ورزشگاه در اردکان برگزار نمی‌شود، مردم اردکان که سرمایه تیم‌داری چادرملو از سرمایه‌ این شهر صرف می‌شود از حضور و تماشای تمرین تیم شهرشان به حداقل شور و شادی برسند؛ حداقل احساس کنند که تیمی در لیگ برتر دارند.

چنین اتفاقی در رشته فوتبال در شرایطی رخ داده که تیم والیبال چادرملو در سالن خاتمی اردکان به میدان می‌رود اما در فوتبال قدمی برای برگزاری بازی‌ها در اردکان برداشته نشده است. اینکه در سال‌های اخیر باب شده تیم‌های مختلف برای رفاه کادر فنی و بازیکنان غیر بومی،‌ تمرینات خود را در تهران یا شهرهای نزدیک به آن برگزار کنند؛ اتفاقی غیرحرفه‌ای است که به یک اپیدمی در فوتبال ایران تبدیل شده است.