پدال/ آنچه می‌بینید یک خودروی تک ساخت، موتور میانی، دست‌ساز و گُوِه‌شکل با بدنه‌ای است که تماماً از آلومینیوم آینه‌ای ساخته شده. طراحی فلز عریان و بدون رنگ آن فراتر از تسلا سایبرتراک، جلب نطر می‌کند.

جورجتو جوجارو (Giorgetto Giugiaro) خالق خودروهایی ماندگار در تاریخ است. فولکس واگن گلف نسل اول، DLC دلورین، لوتوس اسپریت، دوو ماتیز و بی‌ام‌و M1 حاصل همکاری جوجارو با استودیو برتونه، استودیو پینین فارینا و برندهای مطرح جهان بود. جورجتو جوجارو هم‌اکنون ۸۶ سال دارد و همراه با پسرش فابریتزیو، استودیو GFG را تاسیس کرده است.

مازراتی بومرنگ
جوجارو در سال ۱۹۷۱ مازراتی بومرنگ (تصویر بالا) را به نمایشگاه خودروی تورین آورد و رونمایی کرد. این سوپراسپرت مفهومی خیلی زود به یکی از معروف‌ترین مدل‌های تک ساخت در تاریخ خودروسازی تبدیل شد و توسط برندهای مختلف، الگو قرار گرفت. پنجره‌های گلخانه‌ای و فرم درب‌ها، مازراتی بومرنگ را به یکی از متمایزترین طراحی‌های خودرویی تمام‌ادوار بدل کرد.

به تازگی، فابریتزیو جوجارو (که همراه پدرش شرکت GFG Style را تأسیس کرد) نسخه‌ی خود از مازراتی را در نمایشگاه Pastejé Automotive  مکزیک معرفی کرده است. نام این خودرو پرالتا (Peralta S) است و مانند نسخه اصلی، بر پایه یک سوپرکار مازراتی طراحی شده. اما متأسفانه، شما نمی‌توانید آن را داشته باشید.

پرالتا S یک سوپرکار سفارشی و دست‌ساز است که توسط خریدار خصوصی درخواست شده.  این خودرو نسخه‌ی از مازراتی MC20 محسوب می‌شود و بنابراین موتور توربوشارژر دوقلوی ۳ لیتری V6 با ۶۲۱ اسب بخار قدرت و ۷۲۹ نیوتن‌متر گشتاور دارد.

یک جعبه‌دنده هشت‌سرعته دوکلاچه تمام این قدرت را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند. MC20 می‌تواند در ۲.۹ ثانیه از ۰ به صد کیلومتربرساعت برسد و نهایت سرعت آن ۳۲۵ کیلومتربرساعت است. در مقایسه، مک‌لارن GT با حداکثر سرعت ۳۲۶ کیلومتربرساعت و صفر تا صد ۳.۲ ثانیه عرضه می‌شود.

بدنه پرالتا S از فلزی ساخته شده که تماما دست‌ساز و آینه‌ای است که در امتداد طول خودرو یک قوس سراسری ایجاد می‌کند. رکاب کناری، اسپویلر جلو و دیفیوزر عقب همگی از فیبرکربن خالص ساخته شده‌اند و تنها بخش‌های غیرآلومینیومی خودرو هستند.

نوارهای LED دراز چراغ‌های جلو، چندان کلاسیک نیستند و کمی بیش از حد سایبرتراک‌گونه دیده می‌شوند؛ اما چرخ‌های دیسکی مشبک پرالتا S، ارادتی آشکار به بومرنگ با حال‌وهوای دهه ۷۰ دارند.

جوجارو به جای درهای بال‌ پرنده‌ی مازراتی، یک در بزرگ سقفی نصب کرده است که مقابل شیشه‌ی جلو، لولا می‌خورد. دو پنل شیشه‌ای کوچک که به سبک بال‌، باز می‌شوند، درون درها تعبیه شده‌اند.

از نمای جانبی، خطوط سیلوئت آن به صورت یک خط پیوسته – از دماغه تا سقف و دم – و تنها دو لبه دیده می‌شود. در عقب، اسپویلر یکپارچه بالا می‌آید و چراغ‌ها در زیر آن پنهان شده‌اند که هنگام روشن شدن، جلوه‌ی جالبی از نور و سایه ایجاد می‌کنند.

فابریتزیو جوجارو در مقایسه با پدرش، آزادی بسیار کمتری برای کار در اختیار داشت. زیرا او مجبور بود یک MC20 مدرن را تغییر دهد. محصول امروزی مازراتی در بخش عمده‌ای از بدنه با شاسی فیبرکربنی‌اش تلفیق شده است.

داخل خودرو اما داستان متفاوت است. بسیاری از المان‌های دهه ۷۰ حفظ شده‌اند: داشبورد، پنل‌ها و صندلی‌ها همگی با پوشش چرم ارایه می‌شوند.ذتنها چند آپشن اضافه مثل کلیدهای کنترل‌ روی فرمان و برخی دریچه‌های هوا در داشبورد به کابین اضافه شده‌اند، اما در کل فضای داخلی هنوز یک MC20 است. نه اینکه کابین بدی باشد، اما به وضوح با تغییرات بیرون خودرو برابری نمی‌کند.
 
فابریتزیو جوجارو می‌گوید:

پرالتا S روحیه‌ای کاملاً دهه هقتادی را حفظ کرده و هیچ ارتباطی با خودروهای امروزی ندارد. من می‌خواستم آن را با ارجاعات، نشانه‌های ظاهری و فرم‌هایی از گذشته‌ که تاریخ‌ساز بود، بیارایم. اما این خودرو همچنین ادای احترامی به پدرم است؛ از طریق بازتعریف مدرن از حجم‌های بومرنگ.
پرالتا S راهی مجموعه خصوصی مالک ناشناس آن خواهد شد. بنابراین، بعید است به این زودی‌ها آن را در جاده‌های عمومی ببینید!