کامرون دیروز چهارشنبه با اشاره به آنچه در تقلید از سبک استودیو جیبلی در هفته اخیر رخ داد، گفت: فکر می‌کنم باید از تقلید یک سبک مثلا «به سبک جیمز کامرون» دور شویم، این موضوع من را کمی مضطرب می‌کند.

وی تاکید کرد توانایی ایجاد محتوایی که با تقلید از افراد بزرگ ساخته شود به هیچوجه جالب نیست و افزود: من آرزو دارم به سبک ریدلی اسکات و به سبک استنلی کوبریک باشم. این پیامی است که به عنوان یک فیلمساز در ذهن من نقش بسته است، این که به سبک جورج میلر باشم و هنگام ساخت فیلم از روش لنز واید، حرکت آرام، بالا آوردن دوربین و رسیدن به یک کلوزآپ استفاده کنم. بله؛ این کاری است که من دوست دارم انجام دهم. من تاثیر این کار را می‌دانم. هر کسی می داند چه چیزی برایش تاثیرگذارتر است.

کامرون که مهمان برنامه‌ای بود که توسط اندرو باسورث، مدیر ارشد غول فناوری متا میزبانی می‌شد، درباره هوش مصنوعی مولد بسیار صحبت کرد و در حالی که باور داشت برای استفاده از آن در جلوه‌های ویژه خوش‌بین است، اما مطمئن نبود که درست باشد استودیوها، غول‌های فناوری و قانون‌گذاران بر تنظیم مدل‌های ورودی و خروجی هوش مصنوعی متمرکز شوند.

کامرون که سال پیش به هیئت مدیره شرکت هوش مصنوعی Stability AI پیوسته، درباره این تصمیم گفت: قبل‌ترها شرکتی تأسیس می‌کردم تا بتوانم از یک موضوع سردربیاورم، اما حالا به این نتیجه رسیده‌ام که شاید این بهترین راه برای انجام کاری نباشد. بنابراین به هیئت مدیره یک شرکت خوب و رقابتی پیوستم که سابقه خوبی دارد. وی افزود: هدف من لزوماً این نبود که یک عالم پول به دست بیاورم. می‌خواستم فضای هوش مصنوعی را درک کنم، بفهمم چه چیزی در ذهن توسعه دهندگان آن هست و آنها چه هدفی دارند؟ چرخه توسعه آنها چیست؟ برای ایجاد یک مدل جدید که یک کار هدفمند را انجام دهد، باید چقدر هزینه کرد. در واقع هدف من تلاش برای استفاده از هوش مصنوعی و ادغام آن در کارهای جلوه‌های ویژه بود.

وی تاکید کرد برای ساخت فیلم‌های بزرگی که همیشه دوست داریم تماشا کنیم واو هم دوست داشته آنها را ببیند یا بسازد مانند «تلماسه» و «تلماسه ۲» و فیلم‌های سنگین با جلوه‌های بزرگ، باید فهمید که چگونه می‌توان هزینه‌ها را به نصف کاهش داد.

کامرون گفت: این به معنای اخراج نیمی از پرسنل نیست، به معنی دوبرابر کردن سرعت آنها برای تکمیل یک کار است. این کار آهنگ حرکت شما را سریعتر و چرخه توان عملیاتی شما را قوی‌تر می‌کند و هنرمندان باید این مسیر ادامه دهند و کارهای جالب بیشتر و بیشتری تولید کنند. این دیدگاه من برای استفاده از هوش مصنوعی است.

پیشنهاد کامرون درباره مبحث پرچالش آموزش مدل‌های هوش مصنوعی این بود که قانون‌گذاران و حقوق‌دان‌ها بهتر است بیشتر بر خروجی برنامه‌ها و فن‌آوری هوش مصنوعی متمرکز شوند تا ورودی‌ها و داده‌های آموزشی.

این کارگردان گفت: بیشتر تردید در هالیوود و صنعت سرگرمی به مسائل مربوط به منبع اطلاعات برای داده‌های آموزشی بازمی‌گردد و اینکه چه کسی سزاوار چه چیزی است، و حفاظت از کپی رایت. من فکر می‌کنم این نگاه اشتباهی است. من یک هنرمند هستم. هر کسی که یک هنرمند است، هر کسی که انسان است، یک مدل است.

او در ادامه گفت: ما مدل‌هایی هستیم که در فضا و زمان حرکت می کنیم و بر اساس داده‌های آموزشی خود واکنش نشان می‌دهیم. منظور من این است که به‌عنوان یک فیلمنامه‌نویس، یک فیلم‌ساز، اگر بیایم و دقیقاً «جنگ ستارگان» را کپی کنم، از من شکایت می‌شود. حتی اگر کار به اینجا نکشد هم باز همه می‌گویند، خیلی شبیه «جنگ ستارگان» است و من حتی پول کار را هم نمی‌گیرم. من می‌دانم چه چیزی دوست دارم و می‌دانم چه چیزی را تقلید می‌کنم. هر فیلمنامه‌ای که می‌نویسم، باید بر اساس نزدیک بودن به چیزی دیگر و احتمال سرقت ادبی، قضاوت شود.

کامرون تاکید کرد هوش مصنوعی با محصولاتی که دقیق‌تر خلق شوند به فیلم‌سازان کمک می‌کند تا بهتر و کامل‌تر به دیدگاه‌های خود نزدیک شوند و افزود غول‌های هوش مصنوعی مانند OpenAI و حتی متا رقابتی با هالیوود ندارند.

سازنده «آواتار» گفت: به OpenAI نگاه کنید، هدف آنها که ساختن فیلم‌هایی برمبنای هوش مصنوعی نیست. ما مثل یک تبخال روی لب آنها هستیم. آنها به ساخت محصولات مصرفی برای ۸ میلیارد نفر فکر می‌کنند و جایگاه سینما در این میان فقط یک برنامه کاربردی کوچک است و اینجاست که من می‌توانم توجه گروه‌های کوچک‌تری که در حال توسعه هوش مصنوعی هستند را جلب کنم تا برای حل مشکل من به من کمک کنند.

کامرون در حال حاضر در حال تکمیل فیلم بعدی «آواتار» با عنوان «آواتار: آتش و خاکستر» است که ماه دسامبر اکران خواهد شد، و طبق گزارش‌ها در عنوان آن ذکر شده که در ساخت فیلم از هوش مصنوعی استفاده نشده است.