پدال/ جایزه بزرگ سوزوکا در ژاپن، برخلاف سال‌های قبل، بسیار خسته‌کننده و کم‌هیجان بود. این موضوع منجر به انتقادات و پیشنهادات جالب جرمی کلارکسون شده است.

جرمی کلارکسون ۶۵ ساله، خارج از برنامه‌های تلوزیونی هم مورد احترام است. مجری با سابقه‌ی تاپ گیر و گرندتور، سال‌ها یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های جهان را اجرا کرده و نقش مهمی در جذب مردم به دنیای خودروها داشته است. به همین دلیل، نظرات او به عنوان کارشناس و فرد نزدیک به عامه‌ی مردم، مورد توجه هستند.

رقابت سوزوکا ۲۰۲۵ این بار حوصله‌سربر بود؛ حتی رانندگان فرمول یک هم چنین نظری  داشتند. ما معمولا از تماشای گرندپری ژاپن لذت برده‌ایم، اما هیچ‌گاه مسابقات را به این حد کسالت‌بار ندیدیم. چه در دوران درخشان سنا و پروست، چه در عصر شوماخر، دوره آلونسو و رنو، یا حتی سالهای بعدتر در دوران فتل، همیلتون و حتی سالهای اخیر با وستاپن، سوزوکا معمولاً ترکیب متعادلی از استراتژی، سبقت و چالش فنی ارائه میداد. اما امسال واقعاً افتضاح بود—تا جایی که حتی جرمی کلارکسون هم در شبکه ایکس (توییتر) انتقاد کرد.

کلارکسون گفته است:

 راه حلی دارم تا مسابقات فرمول یک همیشه هیجان‌انگیز باشند:
از پیست‌هایی که سبقت‌گیری در آنها سخت است، استفاده نکنید.

حقیقت این است که ساده‌ترین راه حل‌ها اغلب بهترین هستند. شاید مشهورترین مجری تاریخ برنامه‌های خودرویی، این‌بار به نکته درستی اشاره کرده باشد. اگر پیست‌هایی مانند آلبرت پارک استرالیا، سوزوکا یا موناکو با خودروهای بزرگ امروزی و سبک رانندگی مدرن سازگار نیستند، چرا آنها را عوض نکنیم؟

نظریه جالب است، اما فرمول یک فقط ورزش و فناوری نیست؛ یک تجارت چندمیلیارد دلاری با حضور کشورهای مختلف است. وقتی یکی از مخاطبان به کلارکسون پیشنهاد داد که مشکل اصلی خودروها هستند—نه پیست‌ها—او انگشت اتهام را به سوی مالکان فرمول یک و قراردادهای پرپول آنها با دولت‌های محلی گرفت و پاسخ داد:

 بله، خودروها بزرگتر شده‌اند. این واقعیت را بپذیرید، به “مشوقهای مالی” پشت پرده بی‌اعتنایی کنید و از پیست‌های مناسب استفاده کنید. در نهایت، این هواداران هستند که درآمد را میسازند. همیشه.

آیا واقعاً درآمد فرمول یک فقط از طریق هواداران تأمین می‌شود؟
هرچند فروش بلیت و محصولات جانبی سود کلانی دارد، اما دلیل اصلی سرمایه‌گذاری لیبرتی مدیا (مالک فرمول یک) چیز دیگری است: حق پخش تلویزیونی. هرچه تعداد بینندگان مسابقات در سراسر جهان بیشتر باشد—حتی اگر سکوهای کنار پیست نیمه‌خالی باشند—قیمت قراردادهای اسپانسرشیپ (مثل لوئی ویتون، آرامکو یا پارامونت) بالا می‌ماند. 

البته هرچه مسابقه هیجان‌انگیزتر باشد، همه سود میبرند—چه تماشاگران خانگی، چه حاضران در پیست. اما مسئله اینجاست که موناکو، با وجود کسل‌کننده بودن، همچنان یکی از جذابترین رویدادهای تقویم موتوراسپرت دنیا باقی می‌ماند. چرا؟ چون فرمول یک به “نمایش” و “اعتبار تاریخی” هم نیاز دارد—چیزی که موناکو به وفور ارائه می‌دهد. مالکان ثرومند هنل‌ها و کازینوهای موناکو، هرگز اجازه نخواهند داد این شهر توریستی، میزبانی فرمول یک را از دست بدهد.

پس پیشنهاد کلارکسون هرچند منطقی است، اما احتمال اجرایی شدن آن صفر است.