ورزش 3/پیروزی رئال مادرید از آن دست بردهایی نبود که بتوان به آن بالید، اما هم لازم بود و هم تسکین‌دهنده. تیم آنچلوتی در مسابقه‌ای پر از اتفاقات، با تکاپوی بیشتر از فوتبال، به لالیگا چنگ انداخت؛ جایی که نتیجه همیشه در مشتش بود و کاماوینگا با گلی که زد، کابوس‌هایش را فراموش کرد.
رئال برابر آلاوسی با پرس تحسین‌برانگیز اما بدون نقشه به پیروزی رسید؛ تیمی که تنها کارلوس ویسنته در نبرد رو در رو با فران گارسیا خطرناک ظاهر می‌شد. رئال چه با تعداد برابر و چه با یک بازیکن کمتر پس از خطای امباپه، توانست دروازه‌اش را بسته نگه دارد، هرچند بیش از حد عقب نشست و به تیم میزبان اجازه داد بی‌ثمر محوطه جریمه را پر کند.

این ناتوانی آلاوس در باز کردن دفاع‌های فشرده، گره‌ای تکراری برایشان در این فصل بوده است. بازی، رئالی متمرکز و استوار می‌خواست و این همت جمعی دست‌کم به چشم آمد. این خود نکته‌ای است، به‌ویژه پس از ناکامی سنگین در لندن و زمزمه یک بازگشت افسانه‌ای دیگر که اگر رخ دهد، جاودانه خواهد ماند.
آنچلوتی، بلینگام و وینیسیوس را نیمکت‌نشین کرد. حتماً بعداً با دیدن سرخوردگی امباپه، حسرت انتخابی دیگر را خورد. با این حال، کلیدی‌ترین نکته ترکیب رئال، بازگشت والورده به جایگاه دلخواهش بود. بدیهی است که او همه‌کاره است و رئال در دفاع راست زجر بسیار می‌کشد، اما این هم روشن است که تیم مادریدی به هر قیمتی به این اروگوئه‌ای در مرکز میدان نیاز دارد.

 او بازیکنی است که همه چیز را آسان می‌کند: با تحرک و پیش‌روی‌هایش خروج توپ را روان می‌سازد، پاس‌های بلند می‌دهد، پس از اشتباه سعی در جبران می‌کند و در بازگشت و پوشش‌های داخلی و خارجی، تضمینی مطمئن است.
پس از اخراج امباپه، فده به لوکاس در سمت راست چنان کمکی کرد که هیچ چیز از نظم طراحی‌شده آنچلوتی خارج نشد. ستاره اروگوئه‌ای باید در میانه بازی کند، به‌ویژه برابر رقبایی در قد و قواره رئال. فده والورده می‌تواند نقش‌های زیادی را پر کند، اما هیچ‌کس نمی‌تواند جای والورده را بگیرد. رئال رهبرش برای معجزه برنابئو را پیدا کرد.