پدال/ هوش مصنوعی از سال‌ها پیش توسط رانندگان مسابقه‌ای استفاده شده و حالا به عموم رسیده است تا ایمنی جاده‌ها را افزایش دهد.

بسته به اینکه از چه کسی بپرسید، هوش مصنوعی یا راه‌حل تمام مشکلات بشر است یا عامل نابودی انسا‌ن‌ها. اگر قرار باشد خودمان باعث انقراض خود شویم، این روش مسخره به نظر می‌رسد. تصور کنید باهوش‌ترین گونه‌ی زمین، هوش مصنوعی خودآگاه را تکمیل کند تا توسط یک ترمیناتور از پای درآید!

۲ ما هنوز نمی‌دانیم هوش مصنوعی در نهایت به کجا می‌رسد، اما این مانع از تلاش استارتاپ‌ها برای وارد کردن آن به تمام جنبه‌های زندگی ما نشده است. معمولاً، این فناوری در دو حوزه با خودروها تلاقی می‌کند: یا به شکل یک دستیار هوش مصنوعی آزاردهنده در داشبورد که برایتان اخبار سینما را گوگل می‌کند، یا فناوری خودروهای خودران با سطوح مختلف توانایی. در هر دو حالت، هوش مصنوعی چیز خاصی به کسی که واقعاً از رانندگی لذت می‌برد، ارائه نمی‌دهد.

اما انقلاب خاموشی در حال وقوع است، و اولین گام‌های لرزان خود را در شبیه‌سازهای مسابقه برمی‌دارد. سری iRacing و Assetto Corsa Competizione آزمایشگاه‌های اولیه‌ی اولین مربیان رانندگی هوش مصنوعی هستند. ایده این نیست که هوش مصنوعی فرمان را از شما بگیرد و به جای شما براند، بلکه قرار است شما را در رانندگی در پیست بهتر کند.  هرچند این فناوری در حال حاضر مختص دنیای مجازی است، آزمایش‌هایی نیز با تله‌متری خودرو و روزهای تمرینی در پیست واقعی انجام شده.

معروف‌ترین سیستم موجود trophi.ai است که فعلا محبوب‌ترین گزینه در میان شبیه‌سازبازها محسوب می‌شود. این هوش مصنوعی از حجم انبوه داده‌های دور پیست برای ارائه توصیه‌های مفید بهره می‌برد. شما می‌رانید، و یک صدای مصنوعی در حین نزدیک شدن به پیچ به شما دستوراتی می‌دهد و پس از خروج از آن، درباره تکنیک‌تان بازخورد ارائه می‌کند.

خبرنگار تاپ گری می‌گوید من در iRacing با خودرو و پیست موردعلاقه‌ام شروع کردم و در ابتدا تحت تأثیر قرار گرفتم. سیستم بلافاصله ضعف‌های من در فشار و زمان ترمزگیری را تشخیص داد و در چند دور، نمودار ترمزهایم را به شکلی که باید باشد، رسم کرد. نکته جالب این بود که وقتی تصادفاً خط درست یا فشار ترمز مناسب را پیدا می‌کردم، مسافر دیجیتالی‌ام به من می‌گفت کارم خوب است. خب، من هم هر تعریفی را با آغوش باز می‌پذیرم!

اما نقطه ضعف آن در مقایسه با یک مربی انسانی این است که نمی‌تواند چیزی را که شما در هر لحظه می‌بینید، تشخیص دهد. همه چیز بر اساس تله‌متری است، بنابراین نمی‌تواند نقاط مرجع بصری را پیشنهاد دهد—که در یادگیری یک پیست حیاتی هستند. همچنین آنقدر سریع نیست که بتواند در حین عبور از یک پیچ، راهنمایی‌های لحظه‌ای ارائه دهد، بنابراین باید اطلاعات را از قبل بشنوید و سعی کنید در لحظه اجرا کنید، که در پیچ‌های پشت‌سرهم سخت‌تر می‌شود.
 
اما به عنوان یک نقطه شروع، این فناوری جذاب است، به‌ویژه با توجه به پتانسیل آن برای استفاده در دنیای واقعی. شک ندارم که با پیشرفت سیستم، پاسخگویی و دقت آن بهبود خواهد یافت. بعلاوه، وقتی ChatGPT در نهایت شغل مرا به عنوان خبرنگار بدزد (که به نظر اجتناب‌ناپذیر می‌رسد)، وقت خیلی بیشتری برای تمرین  نقاط ترمز خواهم داشت!