ورزش 3/استقلال تهران در ادامه روند عجیب و تأسف‌بار ناکامی‌های این فصل خود، این‌بار نیز در دیداری معوقه از هفته بیست‌ودوم لیگ برتر، برابر تیم قعرنشین و بحران‌زده هوادار به نتیجه‌ای بهتر از تساوی نرسید. آبی‌پوشان پایتخت که می‌توانستند با کسب سه امتیاز در این دیدار، تا رتبه هشتم جدول صعود کنند، نه‌تنها از این فرصت طلایی بهره‌ای نبردند، بلکه برای نهمین بازی متوالی در حسرت پیروزی ماندند؛ آن‌هم مقابل تیمی که از ابتدای فصل یکی از اصلی‌ترین گزینه‌های سقوط به دسته پایین‌تر بوده است.
میودراگ بوژوویچ، سرمربی مونتنگرویی استقلال که پس از جدایی‌اش از استقلال خوزستان، هدایت تیم بزرگ پایتخت را بر عهده گرفت، تا به امروز در هیچ‌یک از ۹ دیداری که روی نیمکت استقلال نشسته موفق به پیروزی نشده است. از شکست در نخستین بازی مقابل پرسپولیس در دربی پایتخت تا ناکامی در جدال‌های آسیایی برابر النصر عربستان و سپس توقف یا شکست در تمامی بازی‌های داخلی، هیچ نقطه روشنی در کارنامه این مربی دیده نمی‌شود. استقلال با بوژوویچ در دو بازی رفت و برگشت برابر النصر، بدون گل در تهران متوقف شد و سپس در عربستان با سه گل شکست خورد.

پس از آن نیز شرایط در لیگ داخلی بهتر نشد؛ تساوی‌های تکراری برابر ذوب‌آهن، خیبر و گل‌گهر، شکست مقابل تراکتور و فولاد و حالا از دست دادن دو امتیاز خانگی دیگر مقابل هوادار. آن‌چه این روند را بیش از پیش نگران‌کننده می‌کند، نه‌تنها عملکرد ضعیف فنی، بلکه نبود هرگونه نشانه‌ای از پیشرفت یا امیدواری در بازی استقلال است. این تیم در طول ۷۹ سال تاریخ خود هرگز چنین آغازی با یک سرمربی را تجربه نکرده و آمار بوژوویچ با ۹ بازی بدون برد، رکوردی منفی و بی‌سابقه در تاریخ این باشگاه پرافتخار به‌جا گذاشته است.
استقلال این فصل شاهد آشفتگی کامل روی نیمکت خود نیز بوده است؛ از جواد نکونام و سهراب بختیاری‌زاده گرفته تا حضور کوتاه‌مدت پیتسو موسیمانه و بازگشت مجدد بختیاری‌زاده، سپس سرمربیگری موقت محمد نوازی و در نهایت آمدن بوژوویچ. شش تغییر پیاپی در کادر فنی که نه‌تنها به آرامش تیم کمکی نکرد، بلکه بیش از پیش بحران هویتی و فنی استقلال را عیان ساخت. تیمی که در تابستان با جذب چهره‌های متعدد مدعی قهرمانی بود، حالا حتی در رسیدن به نیمه بالای جدول هم ناتوان مانده است.
این روزها استقلال دیگر شباهتی به تیمی بزرگ، مدعی و پرستاره ندارد. هواداران سردرگم‌اند، مدیریت زیر تیغ انتقاد است و بازیکنان از لحاظ روحی در وضعیت نامناسبی به سر می‌برند. جایگاه یازدهم جدول برای باشگاهی با سابقه قهرمانی‌های آسیایی و داخلی، یک سقوط بزرگ است؛ سقوطی که نه‌تنها نتیجه اتفاقات فنی بلکه حاصل یک فصل پر از بی‌ثباتی، تصمیم‌های اشتباه و مدیریت ناکارآمد است. استقلالِ امروز، تنها نامی از یک تیم بزرگ را یدک می‌کشد؛ تیمی که به نظر می‌رسد حتی اراده‌ای برای پیروز شدن ندارد.