خبرآنلاین/ رفع مشکلات اجتماعی در محله های کم برخودار بصورت مساله محور و محله محور با مشارکت مردم یکی از بهترین روش های افزایش ارتباط و داشتن زندگی بهتر جهت رفع نیازهای ضروری و اولیه آنان بشمار می رود .

علی یزدانیان، دکتری حقوق، پژوهشگر و مسئول پژوهشی مرکز پژوهش های شورای اسلامی شهر سمنان یادداشتی را درباره ضرورت ایجاد قرارگاه اجتماعی شهری برای ما ارسال کرد که به شرح زیر می باشد

امروزه در اکثر شهرها، محله های ضعیف و ناکارآمد شهری بسیاری وجود دارد که منجر به دغدغه ای فراوان برای شهروندان آن محلات شده است که لازمه حل چنین معضلاتی تشکیل قرارگاه اجتماعی در هر شهر به ریاست فرماندار ( البته مدیریت به معنای هماهنگی. این مدیریت و هماهنگی است )  به منظور توانمند سازی محله های ضعیف و ناکارآمد شهری و رسیدگی به اقشار کم درآمد شهری می باشد.

از آثار تشکیل قرارگاه اجتماعی می توان به اطلاع از وضعیت آسیب های اجتماعی محله ها و پیشگیری مهار آسیب های اجتماعی، شناسایی مشکلات و موانع، اتخاذ راهکارهای تخصصی برای حل چالش ها و توانمند سازی محلات با استفاده از ظرفیت نخبگان، افراد متخصص و جهادی و بهره گیری از ظرفیت دستگاههای متولی نظیر مرکز بهداشت ، ستاد فرمان امام (ره)، خانه هلال، کمیته امداد، سپاه، اوقاف و امور خیریه، بهزیستی، دفتر آستان قدس رضوی، شهرداری و... می تواند جهت جبران عقب ماندگی نقش  منحصر به فردی داشته باشد.

همانگونه اشاره شد هدف از تشکیل قرارگاه اجتماعی شهری با محوریت فرمانداران می تواند نقش و تاثیر بسزایی در رفع مشکلات تخصصی انشعابات ( آب، برق و گاز ) در محلات هدف، ایجاد پایگاههای مرکز فوریت های پزشکی، راه اندازی کمپین مهارت های زندگی، جلوگیری از مشکلاتی همچو کودک آزاری، سقط جنین، سرقت، طلاق، خودکشی، احداث زمین های ورزشی، پیگیری اشتغال زنان سرپرست و بد سرپرست خانواده ها ، مباحث فرهنگی  و... داشته باشد

در این راستا می توان از  ظرفیت عظیم کارخانه ها و  شرکتهای خصوصی  بهره جست چرا که  شرکتها فراتر از مسائل اقتصادی نسبت به جامعه، محیط زیست، بهبود زندگی و سلامت کارکنان، شهروندان و سایر ذی نفعان مسئولیت اجتماعی دارند در واقع مسئولیت اجتماعی شرکت ها در دنیای امروز نقشی مهم در توسعه پایدار و ساختار اجتماعی مناطق محلی دارد. که این امر تا کنون نادیده گرفته شده است.

فرمانداران با برنامه ریزی و ارزیابی دقیق مسائل و مشکلات و با بسیج نمودن مدیران و نیروهای جهادی ( البته با برنامه های هدفدار ، هدفمند و  با جدیت ) برای هر محله کم برخودار ،  حتی برای هر کوچه افرادی را  مشخص و بصورت هفتگی مشکلات محله  های کم برخودار را رصد و در جلسه هفتگی مدیران تصمیمات مقتضی اتخاذ ، تا شاهد آسیب های کمتری به این قشر نیازمند باشیم.