آخرین خبر/  خانمی تعریف می‌کرد که چند سال پیش، هنگام سفر به جزیره‌ی هرمز، مقدار کمی از خاک رنگی آنجا را به‌عنوان یادگاری با خود آورده بود. حالا اما تصمیم گرفته بود همان خاک را به جزیره برگرداند. می‌گفت: “احساس می‌کنم جاش اینجا نیست.” بسته‌ای آماده کرد و تحویل تیپاکس داد.
افراد دیگری هم بودند از شهر‌های مختلف. هرکدام، بی‌هیاهو، خاکی را که زمانی با خود آورده بودند، بازگرداندند. نه به اجبار، نه برای جلب توجه. صرفاً به این دلیل که فکر کردند شاید این کار، قدمی درست باشد.
تیپاکس در این میان نقش میانجی را ایفا کرد. زمینه‌ای شد برای برگرداندن خاک‌ها، بدون هزینه و پیچیدگی. در این مسیر، هیچ‌چیز بیش از تصمیم شخصی مردم اهمیت نداشت.
شاید هر بسته فقط چند گرم خاک بود. اما آنچه بازگشت، چیزی فراتر از خاک بود. نشانه‌ای از آگاهی، توجه، و احترام به محیط زیست.