پدال/ کادیلاک در دهه ۸۰ با سدان کوچک سیمارون تلاش کرد با برندهای لوکس اروپایی مانند مرسدس بنز و ب‌ام‌و رقابت کند اما این پروژه به دلیل کمبود بودجه و استفاده از قطعات شورلت، به شکستی بزرگ منجر شد.
 
در اوایل تاریخ خودروسازی، کادیلاک به‌عنوان یکی از بهترین خودروسازان جهان شناخته می‌شد و لقب «استاندارد جهان» را به دلیل کیفیت ساخت بی‌نظیرش به خود اختصاص داده بود؛ اما با گذشت زمان و تحولات دنیای خودرو، کادیلاک به‌تدریج جایگاه خود را از دست داد. این سقوط ناگهانی نبود و طی چند دهه رخ داد. امروزه کادیلاک تلاش زیادی برای بازسازی اعتبار خود کرده است، اما در دهه ۱۹۸۰، این خودروساز لوکس دیترویتی با مشکلات جدی روبه‌رو بود. رقابت جدید از سمت برندهای خارجی، به‌ویژه مرسدس بنز و ب‌ام‌و، کادیلاک را تحت‌فشار قرار داده بود و جنرال موتورز به دنبال راهی برای بازپس‌گیری بازار از دست‌رفته بود. برای این منظور، کادیلاک یک سدان کوچک به نام سیمارون را معرفی کرد؛ اما متأسفانه، این مدل انتظارات را برآورده نکرد.

امیدهای بزرگ
هنگامی‌که کادیلاک در سال ۱۹۸۱ برنامه‌ریزی برای مدل جدید سیمارون را آغاز کرد، با کمبود بودجه مواجه بود. جنرال موتورز در آن زمان به دلیل از دست دادن سهم بازار به خودروسازان آلمانی و ژاپنی و حتی برندهای داخلی مانند فورد، در حال صرفه‌جویی شدید بود. سیمارون قرار بود این مشکل را حل کند، اما کمبود سرمایه باعث شد طراحان و مهندسان کادیلاک به سراغ قطعات موجود در انبار جنرال موتورز بروند. درنتیجه، سیمارون از شاسی J-Body شورلت کاوالیر استفاده کرد که در چندین سدان کامپکت دیگر جنرال موتورز از سال ۱۹۸۲ به کار رفته بود. بدنه و طراحی ظاهری سیمارون نیز شباهت زیادی به کاوالیر داشت، مشکلی که درنهایت به فروش این مدل آسیب زد. پنجره توسعه سیمارون تنها ۱۰ ماه بود، زیرا جنرال موتورز می‌خواست این کادیلاک کوچک تا سال ۱۹۸۲ به بازار برسد. کادیلاک به هدف خود رسید و سیمارون در اواخر سال ۱۹۸۱ به‌عنوان مدل ۱۹۸۲ عرضه شد؛ اما محدودیت زمانی، کمبود بودجه و استفاده گسترده از قطعات کاوالیر باعث شد خریداران این خودرو را صرفاً یک کاوالیر لوکس با قیمتی دو برابر ببینند. به نظر می‌رسید که امیدهای کادیلاک و جنرال موتورز به‌اشتباه روی این مدل سرمایه‌گذاری شده بود.

موتورهای قرضی
هیچ‌یک از سه موتور ارائه‌شده برای کادیلاک سیمارون شامل دو موتور چهار سیلندر و یک V6 ساخت خود کادیلاک نبودند و از شورلت گرفته شدند. در سال اول عرضه (۱۹۸۲)، تنها گزینه یک موتور ۱.۸ لیتری با ۸۸ اسب بخار قدرت بود که اولین موتور چهار سیلندر کادیلاک از سال ۱۹۱۴ و اولین موتور زیر ۲ لیتر از سال ۱۹۰۸ محسوب می‌شد. در سال ۱۹۸۳، این موتور به ۲ لیتر ارتقا یافت اما به دلیل تنظیمات جدید برای کاهش آلایندگی، قدرت کمتری نسبت به موتور ۱.۸ لیتری تولید می‌کرد (۸۶ اسب بخار) که باعث شد سیمارون به‌عنوان خودرویی کم‌توان شهرت پیدا کند. برای رفع این مشکل، کادیلاک از سال ۱۹۸۵ یک موتور ۲.۸ لیتری V6 را با ۱۳۰ اسب بخار قدرت معرفی کرد، اما دیگر دیر شده و تصویر سیمارون خراب شده بود. سیمارون با سه گزینه گیربکس شامل چهار سرعته و پنج سرعته دستی و سه سرعته اتوماتیک عرضه می‌شد.

رقبای سیمارون
در دهه ۸۰، بازار خودروهای لوکس جهانی در حال تغییر بود. پس از دهه‌ها تسلط سدان‌های بزرگ آمریکایی، خودروسازان آلمانی مانند ب‌ام‌و و مرسدس بنز با ارائه خودروهای لوکسی که کمی حس اسپرت داشتند، توجه بازار را جلب کردند. این رویکرد جدید بسیار موفق بود و خودروسازان دیگر، ازجمله کادیلاک، برای رقابت عجله کردند. سیمارون برای مقابله با این پدیده جدید طراحی شد و با رقبایی همچون خودروهای زیر مواجه بود.

آئودی ۴۰۰۰
آئودی ۴۰۰۰ که با نام آئودی ۸۰ و ۹۰ نیز شناخته می‌شود، به‌طور خاص برای بازار آمریکا ساخته شد. این مدل در سال ۱۹۸۰ معرفی شد و به دلیل موتور ضعیف ۷۴ اسب بخاری خود که هم پرسروصدا بود و هم کم‌توان، موردانتقاد قرار گرفت. در سال ۱۹۸۱، آئودی این مشکل را با معرفی یک موتور ۱.۷ لیتری چهار سیلندر با قدرت کمی بیشتر برطرف کرد. در سال ۱۹۸۲ نیز آئودی یک موتور ۲.۱ لیتری پنج سیلندر با ۱۰۰ اسب بخار قدرت را برای ۴۰۰۰ ارائه داد. در همان زمان، کادیلاک سیمارون همچنان ۸۸ اسب بخار تولید می‌کرد که اندکی بعد به ۸۶ اسب بخار کاهش یافت.

ب‌ام‌و سری ۳
رقیب آلمانی دیگر یعنی ب‌ام‌و سری ۳، در سال ۱۹۷۶ وارد بازار آمریکا شد. تا اوایل دهه ۱۹۸۰، این مدل بخش قابل‌توجهی از بازار خودروهای لوکس و رده‌بالای آمریکا را تصاحب کرده بود. کادیلاک سیمارون برای رقابت با سری ۳ با مشکل مواجه شد زیرا کیفیت ساخت سری ۳ برتر بود. موتور پایه سری ۳ در سال ۱۹۸۳ یک نمونهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر با ۱۱۰ اسب بخار قدرت بود که بیش از ۲۰ اسب بخار از سیمارون قوی‌تر بود. تنها نقطه‌ضعف سری ۳ در مقایسه با سیمارون، نداشتن درهای عقب بود اما از مدل ۱۹۸۴، ب‌ام‌و نسخه چهاردر را هم معرفی کرد.

شکست سیمارون
مدیرعامل وقت کادیلاک معتقد بود که سیمارون می‌تواند در چنین زمان کوتاهی طراحی شده و با رقبای اروپایی خود رقابت کند اما این‌طور نشد و پس از تنها شش سال، تولید سیمارون در سال ۱۹۸۸ متوقف شد. در طول عمر این خودرو، ۱۳۲,۵۰۰ دستگاه سیمارون تولید شد که کمترین تعداد در سال آخر تولید بود. شاید با نگرش درست، زمان کافی و بودجه مناسب، سیمارون می‌توانست یک خودروی لوکس کوچک عالی باشد؛ اما متأسفانه، ما تنها شکست آن را به یاد خواهیم آورد.