خراسان/ سامانه جدید و بر د بلند مهران با موشک‎های ۳۲۰کیلومتری خود می‌تواند انواع بمب‌افکن، سوخت‌رسان، هواپیماهای ترابری راهبردی و انواع هواپیماهای شناسایی و شنود و رادار پرنده را که در بردهایی فراتر از سامانه‌های تاکتیکی مرسوم پرواز می‌کنند، تهدید کند

نمایشگاه بزرگ دستاوردهای جدید نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اخیر مورد بازدید فرماندهی‌کل قوا قرار گرفت که همچون نمایشگاه اول در اردیبهشت 1393، دربردارنده تجهیزاتی مدرن و جدید و رونمایی‌نشده در حوزه‌های مختلف بود. در این بین، روند توسعه بُرد در سامانه‌های سوم خرداد به بردهای بالاتر و تثبیت در سطح اثرگذاری راهبردی که با رسیدن به برد 200 کیلومتر شروع شده بود، در بازدید فرماندهی‌کل قوا از نمایشگاه نیروی هوافضا در آبان 1402 و با سامانه‌ای به‌نام مهران وارد فاز جدیدی شد. مهران سامانه‌ای بردبلند است که هسته مرکزی آتشبار آن شامل چهار موشک مستقر در پرتابگر جعبه‌ای و رادار آرایه فازی و یک سامانه بردبلند اپتیکی روی یک خودروی تاکتیکی است و کنار آن به خودروهای حامل 6 موشک دارای پرتابگر جعبه‌ای متصل می‌شود. این سامانه وارث موشک 200کیلومتری سوم خرداد است که با نام مهران1 به این سامانه ملحق شده و همچنین به موشکی دوربردتر به‌نام مهران2 هم مجهز شده است که برد اعلام‌شده برای آن 320 کیلومتر است. به این ترتیب سامانه مهران به‌عنوان سامانه پدافند هوایی موشکی راهبردی از دو نوع موشک استفاده می‌کند.در تلار سامانه مهران، چهار موشک روی دو بازوی مختلف نصب شده‌اند که از تصاویر منتشرشده برداشت می‌شود هر یک از این دو بازو در راستای ارتفاعی دارای درجه آزادی مستقل حرکتی هستند. همچنین کل مجموعه موشک‎ها و رادار قابلیت چرخش در صفحه افقی را هم دارند.رادار و اپتیک سامانه مهران هم به‌صورت مکانیکی به هم متصل شده‌اند و در زمان حرکت به حالت افقی قرار می‌گیرند تا سامانه کمترین حجم فیزیکی را داشته باشد. سامانه اپتیکی نصب‌شده روی مهران، به‌تنهایی قابلیت دو درجه آزادی حرکتی در سمت و ارتفاع را دارد. سپاه ترکیب ویژه و اثبات‌شده در سوم خرداد یعنی تحرک بالا، رادار پیشرفته آرایه فازی و موشک‎های چابک سوخت جامد را با اضافه کردن یک عنصر دیگر یعنی حفاظت از موشک در داخل پرتابگر در سامانه جدید مهران به‌کار گرفته است تا این بار بتواند حتی روی پرنده‌های دشمن در محدوده امن در داخل فضای کشورهای متخاصم احتمالی هم اثرگذاری داشته باشد. مهران با موشک‎های 320کیلومتری خود می‌تواند انواع بمب‌افکن، سوخت‌رسان، هواپیماهای ترابری راهبردی و انواع هواپیماهای شناسایی و شنود و رادار پرنده را که در بردهایی فراتر از سامانه‌های تاکتیکی مرسوم پرواز می‌کنند، هم تهدید کند. قطعاً مهران همانند سایر سامانه‌ها با اتصال به رادارهای کشف و شناسایی اولیه از نظر اطلاعاتی پشتیبانی می‌شود تا در بهترین زمان ممکن بتواند با اهداف در مناسب‌ترین برد درگیر شود. وجه دیگر ارزش عملیاتی سامانه‌ای همچون مهران که قابلیت تحرک بسیار بالایی دارد، این است که با توجه به امکان حضور آن در هر نقطه‌ای از نواحی مرزی و خصوصاً سواحل جنوبی کشور، هواپیماهای شناسایی و رادارهای پرنده (آواکس) باید برای ایمن ماندن خود، در فواصل بیش از 320کیلومتری از کشور پرواز کنند که به‌معنی کاهش شعاع مفید شناسایی آن‎ها با حسگر های موجود است. بماند که پیش از این هم قابلیت جنگ الکترونیک سپاه و ارتش در فواصل 400کیلومتری تثبیت شده است و دشمن آن را کاملاً درک کرده است.