اعتماد/متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشارش در آخرین خبر به معنای تایید آن نیست

گاردین| ستاره سالخورده‌ای که از نظر سیاسی در جنگ قدرت نرم دو کشور مورد بهره‌برداری قرار گرفته، درس‌های بزرگی برای دیگران دارد. برای اینکه کمی بیشتر احتیاط کنند. 
اینجا لیونل مسی است که به شاهین خیره شده است. اینجا لیونل مسی است که در کنار یک منطقه محافظت شده گیج به نظر می‌رسد. در اینجا لیونل مسی با احتیاط در حال تعامل با یک اسب است. در جایی دیگر او فراتر از تصاویر صحنه‌سازی ‌شده و بریده‌شده، بخشی از یک جنگ نیابتی و ژئوپلیتیک است. جنگی که از طریق برنامه آخر فصل یک ستاره 35 ساله با استعداد درخشان پیش برده می‌شود. 
در مورد اتفاقات زندگی لیونل مسی در یک هفته گذشته، یک خلأ آشکار وجود دارد. پنج روزی که روی رابطه بین پاریس، دوحه، جده، پارک دو پرنس و سازمان گردشگری عربستان تاثیر گذاشت.
اما در اینجا برای هر کسی که می‌خواهد کمی از نزدیک‌تر نگاه کند، پیش‌بینی قابل تاملی وجود دارد. سر و صدای پس‌زمینه تصاویر فقط خنده یا بی‌تفاوتی نیست بلکه به وضوح نشان‌دهنده یک آینده نزدیک است. اینجا مسی با لباس استراحت در حال نوازش یک آلپاکا، نمادی از قدرت سیاسی مدرن است.
جزییات قبلا به‌ طور گسترده بازگو شده است. بازیکنان پاری‌سن‌ژرمن روز دوشنبه هفته قبل یک روز تعطیل داشتند. در عوض، کریستوف گالتیه، سرمربی تیم، پس از شکست 3-یک تیم مقابل لوریان، یک جلسه تمرین اضطراری را اعلام کرد.
با این حال، مسی قبلا در مسیر خلیج‌فارس بود تا به تعهدات از پیش تعیین شده خود به عنوان سفیر ارشد گردشگری عربستان سعودی عمل کند. زمانی که تمرین اعلام شد برای بازگشت به‌موقع خیلی دیر شده بود. روز چهارشنبه پردرآمدترین فوتبالیست جهان به مدت دو هفته از حضور در تمرینات و رختکن پاریس محروم شد و به این ترتیب او از پنج بازی باقی‌مانده لیگ یک قبل از پایان قراردادش در تابستان دور ماند. روز جمعه مسی به خاطر این اتفاق عذرخواهی کرد.

اینجاست که یک عنصر قطری- سعودی موضوع را فراتر از کشمکش‌های معمول بازیکنان بزرگ با باشگاه‌های‌شان می‌کند. مسی سال گذشته قرارداد 25 میلیون دلاری خود را امضا کرد تا به ‌عنوان یک پروپاگاندا برای خاندان آل سعود عمل کند. هنوز هم سخت است باور کنیم که دولت قطر مخالفت جدی با این اقدام مسی ابراز نکرده باشد. اینکه او همزمان که برای یک تیم با مالکیت قطر بازی می‌کند خود را زیر پرچم یکی از بزرگ‌ترین رقبای منطقه‌ای آنها نیز قرار داده باشد. 
روابط همسایگی قطر و عربستان از سال‌های محاصره، زمانی که عربستان رهبری تحریم منطقه‌ای همسایه شرقی خود را برعهده گرفت، بهبود یافته است، اما قطر همچنان یک مساله بزرگ برای عربستان است. لکه‌ای در لبه شبه جزیره عربستان، که سرشار از ثروت است. کشوری متشکل از 350000 نفر که وضعیت بین‌المللی‌اش در 15 سال گذشته رشد زیادی داشته و سال گذشته با برگزاری جام جهانی که مسی ستاره آن بود، بیشتر مورد توجه قرار گرفت.
در اینجا باید گفت به دوران جنگ نیابتی، مبارزه با قدرت نرم که از طریق نهادهای ورزشی بیان می‌شود، خوش آمدید! اما آیا این یک رقابت سالم است؟
زمانی که محمد بن سلمان در بازی افتتاحیه قطر 2022 با شیخ تمیم بن حمد آل ثانی در حال خوش‌وبش دیده شد، این احساس را به وجود آورد که لحظه‌ای مهم رقم خورده است. اما عربستان هنوز در منطقه برادر بزرگ به حساب می‌آید. هنوز به نظر می‌رسد که مسی در پایان فصل توسط لیگ عربستان جذب می‌شود و در این بین صحبت از یک قرارداد خنده‌دار به ارزش 350 میلیون پوند مطرح شده تا او برای بازی در یک دیکتاتوری پادشاهی راهی خاورمیانه شود. 
در این مبارزات جنگ قدرت همیشه باید بهایی پرداخت. تصاویر لبخند مسی در کنار دام‌ها توسط سازمان گردشگری عربستان تنها چند ساعت پس از خبر محرومیت وی از پاری‌سن‌ژرمن منتشر شد. منتشر شدن این تصاویر به این معنا بود که شما می‌توانید جام جهانی خود را، نمایش باند مشهور خود را در پاریس برگزار کنید. اما ما هم نیزه خود را فرو می‌بریم! در این میان، بسیاری از مسائل وسیع‌تر از یک مفهوم به نام دولت-ملت سرچشمه می‌گیرند. 
سخت است که نسبت به بی‌رحمی اساسی مسی در برخورد با کارفرمایش احساس تاثر نکنیم. روایت پذیرفته شده این است که دوران او در PSG شکست خورده است. تیم به جای بهتر شدن، بدتر شده است. این یک عمل خرابکارانه ورزشی با قیمت بالا از آب درآمد. 
البته برای مسی به عنوان یک بیزینسمن انتقال به PSG در واقع با شکوه همراه بود. اساسا فوتبال فرانسه سکوی پرش او برای قهرمانی در جام جهانی بوده است. چیزی شبیه به یک جلسه تمرینی 18 ماهه برای قطر 2022 که هزینه هنگفتی هم داشت. او برای اولین‌بار در سال گذشته در یک تورنمنت حضور یافت و خسته به نظر نمی‌رسید. مسی در فرانسه هیچ‌گاه زیاد تحت فشار قرار نگرفت. 
علی‌رغم همه صحبت‌هایی که در مورد حذف مسی در این فصل وجود دارد، او هنوز در 50 بازی برای تیم ملی و باشگاهش 41 گل به ثمر رسانده است. او 90 میلیون دلار درآمد داشته و جام جهانی فوتبال را به عنوان تنها چیزی که در کلکسیون افتخاراتش وجود نداشت به دست آورد.
در کنار همه اینها اینجا یک درس احتیاطی عظیم برای لیگ برتری‌ها و برای تمام باشگاه‌های گرسنه اروپایی که با وام‌های سنگین برای خرج کردن وارد بازار نقل ‌و انتقالات می‌شوند، وجود دارد. دو تابستان پیش هیچ پیشگویی جادویی لازم نبود تا متوجه شویم که خرید کریستیانو رونالدو یا لیونل مسی که بازیکنان پا به سن گذاشته‌ای هستند اقدام وحشتناکی است اما منچستر و پاری‌سن‌ژرمن این کار را کردند.
این هفته حتی یک داستان دیگر هم مطرح شد. نام نیمار (اگر او را به خاطر بیاورید) پیرامون باشگاه منچستریونایتد به گوش رسید و اینکه ممکن است قطری‌ها در ازای یک رقم خوب او را به فروش برسانند. 
این مسیر دقیقا باید دلیل نگرانی واقعی برای منچستریونایتد باشد. راهی که پاری‌سن‌ژرمن رفته مشخص است. آیا این واقعا همان چیزی است که شما می‌خواهید؟ حالا باز اگر بحث سر امباپه یا دواین جانسون بود یک چیزی.
پاری‌سن‌ژرمن در روزهای گذشته اقدامات غیرقابل تحمل و توهین‌آمیز گروه کوچکی از هواداران که روز چهارشنبه انجام دادند را به شدیدترین وجه ممکن محکوم کرد. چیزهایی که این هفته از پاری‌سن‌ژرمن به گوش رسیده، توصیف اقدامات هواداران باشگاه در خارج از عمارت نیمار بود. تعداد زیادی از اولتراهای خشمگین پاریسی در آن منطقه مشکلاتی را به وجود آوردند.  همه اینها نشان می‌دهد باشگاه پاریسی با چه مشکلات بزرگی دست به گریبان است. مشکلات مربوط به استادیوم که مقامات شهر پاریس نمی‌خواهند آن را برای بازسازی بفروشند، به‌علاوه چشمان سرگردان مالکان، به‌علاوه اصطلاح خنده‌داری که این روزها برای نام بردن از باشگاه به کار برده می‌شود: «کیلیان سن ژرمن» که طعنه‌ای است به قدرت بی‌حد و حصر امباپه در باشگاه. 
این مجموعه‌ای است که در بیماری روحی غرق شده. مکانی که به نظر می‌رسد دایما در تلاش است تا یک فرهنگ داخلی اضطراری را ابداع کند. آن‌هم درحالی که همزمان فشار از همه طرف به آنها وارد می‌شود. امضاهای احمقانه، تبلیغات نام‌های تجاری، انتشار جدیدترین NFT هیجان‌انگیز، سوپراستارهای غایب و هوادارانی که به‌ شدت خشمگین می‌شوند. در حال حاضر با این شرایط پی اس جی با پنج امتیاز اختلاف در صدر لیگ فرانسه قرار دارد. باشگاهی که بدون شک، ناخوشایندترین باشگاه فوتبال اروپا است.
نکته هشدار‌دهنده‌ای در همه این موارد برای باشگاه‌های فوتبال اروپایی وجود دارد. اینکه ممکن است مدت‌ها بعد خود را به عنوان یک بازوی توسعه سیاست خارجی یک کشور خاورمیانه‌ای ببینند: برای سه کشور امارات، عربستان سعودی و قطر.
این بخشی از دوران جنگ نیابتی جدید است. مبارزه کشورها با قدرت نرم که از طریق نهادهای ورزشی به شکلی ظریف و بسیار جالب ادامه پیدا می‌کند. هر سه این کشورهای قطر و امارات و عربستان سعودی دارای سوابق مشکوک حقوق بشری هستند اما همه آنها یک خط مستقیم به دولت بریتانیا و دیگر کشورهای اروپایی دارند. به‌ طور مثال دو نفر قبلا توسط مقامات فوتبال، در مورد امارات و قطر، به نقض محدودیت‌های فیرپلی مالی متهم شده‌اند.