وی تصریح کرد: امروزه هر کشوری برای رسیدن به رفاه و توسعه همه جانبه ناگزیر به پیش بینی نیازها و امکانات خود در بازه‌‎های زمانی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت و سپس طراحی و اجرای برنامه های اقتصادی و اجتماعی در جهت تامین آن نیازها است.

جهانشاهی گفت: تحولات جمعیتی تقریباً همه جوانب زندگی و دنیای پیرامون ما را تحت تاثیر قرار داده است؛ از این رو پویایی شناسی جمعیت، که با بررسی تعیین کننده‌ها و پیامدهای تغییرات در ساختار، توزیع و رشد جمعیت سروکار دارد، از اهمیت تحقیقاتی زیادی برخوردار است.

رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی خراسان جنوبی اظهار کرد: بر اساس نتایج پیش­بینی جمعیت استان که از سوی مرکز آمار ایران منتشر شده است، استان خراسان جنوبی در سال ۱۴۰۱ جمعیت آن  ۸۲۷ هزار نفر بوده و سهم جمعیتی استان از کشور  در سال ۱۳۳۵ برابر با ۱.۴۴ و در سال ۱۴۰۱ به ۰.۹۷ درصد رسیده است، این موضوع نشان دهنده کاهش سهم جمعیتی استان از کشور بوده است.

جهانشاهی ادامه داد: شهرنشینی یکی از مهم‌ترین جنبه‌های زندگی اجتماعی امروز در سطح دنیاست. شهرنشینی و رشد جمعیت شهری معلول عوامل متعددی است و عموماً چهار مورد را به عنوان عوامل موثر در رشد جمعیت شهرنشین در نظر می‌گیرند که شامل رشد طبیعی جمعیت شهری، مهاجرت به شهرها، طبقه‌بندی مجدد شهرها (تبدیل نقاط روستایی به شهر) و الحاق و ضمیمه کردن قلمروهای جدید به شهرهای موجود است.

وی با بیان اینکه قلمروهای جدید اغلب نقاط روستایی حاشیه‌ شهرهاست که معمولاً در سطح کشوری هر چهار عامل یاد شده موثر هستند، افزود: در سطح جهانی برای اولین بار، انتقال شهری در سال ۲۰۰۸ به وقوع پیوست؛ به بیانی دیگر بیش از نیمی از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی می‌­کردند.

جهانشاهی ادامه داد: بر این اساس سازمان ملل سال ۲۰۰۸را سال شهرنشینی نامید. این موضوع در حالی است که انتقال شهری برای ایران حدوداً در حوالی سال ۱۳۶۰رخ داده است و در استان خراسان جنوبی انتقال شهری حدوداً سال ۱۳۸۴ اتفاق افتاده است.

وی با بیان اینکه یکی دیگر از پدیده‌­های مهم جمعیتی باروری است. برآورد سطح باروری از اولین ملزومات پیش ­بینی­‌های جمعیتی است که اساس و زیربنای تمامی برنامه­ ریزی­‌های توسعه است، تصریح کرد: نرخ باروری تابع وضعیت فرهنگی، اقتصادی و ساختار سنی جامعه است.

رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی خراسان جنوبی یادآور شد: براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵، میزان باروری کل استان در این سال برابر با ۲.۸۵ و در سال ۱۴۰۱ با روند کاهشی به ۲.۳۹ رسیده است که در رده دوم کشوری بعد از استان سیستان و بلوچستان است.