آخرین خبر/ در روزگاران قدیم عده‌ای از مردم با یکدیگر دوست بوده و هر کاری را به همراه یکدیگر انجام می‌دادند. این موضوع سبب شده بود که کار درست و نادرست را به همراه یکدیگر انجام دهند و با یکدیگر ثواب و گناه کنند. این دسته از مردم روزی تصمیم گرفتند تا کار نادرستی را انجام دهند و با این روش منفعت و سودی به دست بیاورند. ولی نمی‌دانستند که خداوند با گناهکاران دوست نبوده و بلکه سر آن‌ها چیزی خواهد آورد که از گفته و کرده خود پشیمان خواهند شد.
از قدیم و ندیم نیز گفته‌اند که هر کسی سزای اعمال خودش را خواهید دید و کسی را از عوض دیگری مجازات نخواهند کرد. چندین مدت گذشت و روزی ناگهان یکی از این مردم به مریضی سختی دچار شد که همه را به آن نیز مبتلا کرد.
آن‌ها که حال و روز خوبی نداشتند با خود گفتند: مگر ما چه کرده‌ایم که حال به این روز افتادیم؟ هیچ یک خبری از پاسخ این پرسش نداشتند که ناگهان پیرمردی گفت: ای مردم، ما گناهان بسیاری را انجام داده‌ایم و این مریضی نیز عاقبت اعمالمان است. پس بدانید و آگاه باشید که از ماست که بر ماست.

این ضرب المثل دارای جنبه منفی بوده و زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که کسی کار نادرستی انجام داده و این عمل نادرست سبب گرفتار شدنش شده است. در این حالت فرد خودش تقصیرکار بوده و نباید کسی دیگر را گناهکار ببیند.