محمدجواد ظریف، معاون راهبردی رئیس جمهور اخیرا در توئیتی نوشته بود: «تو مگو همه به‌جنگند و ز صلح من چه آید
تو یکی نه‌ای، هزاری، تو چراغ خود برافروز

این روزها معنا ‌و لوازم «وفاق» خود موضوع بحث و چالش شده است. از این رو برآن شدیم که به‌جای همایشی پرهزینه، تشریفاتی و ملال‌آور، در روز پنجشنبه ۲۰ دی¬ماه، پس از بیانات آغازین ریاست محترم جمهوری، در ده میزگردِ گفت‌وگویی، با حضور صاحب‌نظرانی با دیدگاه‌ها و گرایش‌های مختلف، چراغ گفت‌وگوی جمعی را درباره وفاق برافروزیم.

بنا داریم برای ایران و بالندگی کشور، با یاری متخصصان و مشارکت عمومی، اقتضائات برنامه سیاسی-اجتماعی وفاق ملی را جهت مسئله شناسی و یافتن راه حل برای مشکلات مردم و کشور بررسی کنیم.
پیش نیاز وفاق، گفتگو و پیشنیاز گفتگو، شنیدن است. از این رو در طول روز، در کنار شما، شنونده دیدگاه‌های اندیشمندان در میزگردها و دغدغه‌ها و پرسش‌های حاضران خواهم بود. از همکاران دولت همدعوت کرده‌ایم تا آن‌ها را نیز در جمع شنوندگان ببینیم....»،

یوسف پزشکیان در واکنش به این توئیت نوشته است؛

به نشان دادن وفاق در عمل بیش از تبیین آن در نظر نیازمندیم. اما مشکلی که با آن روبرو هستیم این است که درباره معنای وفاق هم اختلاف نظر هست ، که لازم است درباره آن به توافق برسیم.