روزنامه صهیونیستی هاآرتص نوشت که جنگ در غزه دوباره به زندگی صهیونیست‌ها بازگشته است و مطابق معمول هر جنگی، جراحت‌هایی وارد کرده است. درواقع، جنگ در این منطقه از ۱۸ مارس و پس از برقراری آتش‌بس دو ماهه از سر گرفته شد. نیروی هوایی رژیم صهیونیستی حملات خود را در سراسر غزه به صورت گسترده از سر گرفت و سپس عملیات نفوذ زمینی محدود اطراف منطقه المخلاه شروع شد.

تنها ظرف یک هفته یعنی از شنبه هفته گذشته تا روز جمعه ارتش رژیم صهیونیستی تلفات زیادی در میان نظامیانش داشت و برای اولین بار از زمان از سرگیری جنگ، چهار سرباز از ارتش رژیم صهیونیستی در غزه، کشته و بیش از ۱۰ نظامی دیگر زخمی شدند. در منطقه الشجاعیه در شرق شهر غزه، روز جمعه یک افسر زرهی و یک نظامی در نیروی مرزبانی کشته و سه سرباز صهیونیست دیگر زخمی شدند. چندین نظامی دیگر هم در جریان یک عملیات پیچیده نجات برای گروهی که در تبادل آتش گرفتار شده بود، زخمی شدند. در حادثه‌ای دیگر، در مسیر فیلادلفیا در رفح، چهار سرباز صهیونیستی زخمی شدند.

با این حال،‌ روند وخیم حوادث مانع از آن نشد که «یسرائیل کاتس» وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در حالی که ارتش عملا از کشته‌ها خبر داشت و شایعاتی در میان غیرنظامیان پخش شده بود، مشتی حرف کلیشه‌ای بزند. کاتس مدعی شد نظامیان با شجات در حال جنگ هستند و ارتش رژیم صهیونیستی با قدرت عمل می‌کند و دستاوردها عظیم است. همزمان، منابع سیاسی و نظامی به خبرنگاران گفتند ارتش فعالیت خود را برای کنترل بر اراضی بیشتر در غزه، به زودی گسترش می‌دهد.

اما ارتش رژیم صهیونیستی در واقعیت و در پشت صحنه، دوران ناامیدی را سپری می‌کند و همین باعث شده که وزیران کابینه نتانیاهو مخصوصا «بتسلئیل اسموتریچ» وزیر دارایی رژیم صهیونیستی در جلسه اخیر به شدت از «ایال زامیر» رئیس ستاد ارتش این رژیم انتقاد کنند. زامیر هم تلاش کرد، واقعیت را آرام آرام بیان کند اینکه یک اقدام نظامی قوی علیه حماس به نیروی زیاد و زمان قابل توجهی نیاز دارد. هیچ تضمینی وجود ندارد که این مذاکرات به تسلیم فلسطینی‌ها منجر شود یا اینکه همه زندانیان صهیونیستی، زنده در پایان مذاکرات آزاد شوند و ارتش با دشواری فزاینده‌ای در جذب سربازان ذخیره روبرو است.

همگی این مسائل برای «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی و شاید حتی برای برخی وزیران نیز روشن است. اما این پیشنهادات به هیچ وجه با آرمان‌های ایدئولوژیک جناح‌های راست افراطی در ائتلاف حاکم که خواهان اشغال نظامی طولانی مدت، اخراج هرچه گسترده‌تر فلسطینی‌ها از نوار غزه و بازگشت شهرک‌ها هستند، همسو نیست. در مورد نتانیاهو، طولانی کردن جنگ به نفع تلاش‌هایش برای بقای سیاسی اوست و موجب بروز یک وضعیت فوق‌العاده دائمی می‌شود و اقدام مؤثر معترضان و مخالفان علیه او را دشوار می‌سازد.

حتی در روزهای اخیر، جایگزینی نیز پیشنهاد شد و در مذاکرات میان حماس و میانجیگران آتش‌بس (مصر و قطر) مطرح شد که همان برقراری آتش‌بس طولانی مدت بود و مطابق آن تمامی زندانیان صهیونیستی در ازای آزادی جمعی اسیران فلسطینی آزاد می‌شدند. اما چنین اقدامی مستلزم این است که کابینه جاه‌طلبی‌های بلندمدت خود را به حالت تعلیق درآورد، به این امید که حماس بعداً توافق را نقض کند و به این ترتیب بتواند دوباره به جنگ بازگردد و حکومت حماس را در نوار غزه سرنگون کند. بنابراین، اکنون، در مواجهه با انتخاب بین ادامه جنگ و نجات زندانیان، مشخص است که نتانیاهو، اسموتریچ و شرکایشان چه انتخابی می‌کنند. تا زمانی که نتانیاهو به آنها تکیه کند، جنگ ادامه خواهد یافت و در این میان اگر دستاوردهای وعده داده شده محقق نشوند، همیشه می‌توان به عقب برگشت و ارتش را مقصر دانست.

تنها کسی که می‌تواند این تصویر را به طور اساسی تغییر دهد، «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا است که او هم در هفته‌های اخیر کمتر در مورد غزه صحبت می‌کند و مسائل مهم‌تر دیگری از جمله جنگ تعرفه‌های گمرکی، جنگ بین روسیه و اوکراین و توافق با ایران را دارد. ترامپ روز سه شنبه در اشاره‌ای تقریبا گذرا به غزه گفت نتانیاهو را ترغیب کرده مواد غذایی و داروی بیشتری به غزه ارسال کند. هرچند که گاهی اوقات ترامپ سخنانی می‌گوید که دلیل واقعی پشت آن مشخص نیست، اما در مجموع،‌ پایان جنگ در غزه یک مهلت بالقوه دارد و آن سفر ترامپ به عربستان، امارات و قطر اواسط ماه آینده است.