پس هرکجا که تلاش کرد و دیده نشد و سرخورده و اندوهگین شد، تو ببینش به جای تمام دنیا. در هرجمعی که به او بی‌محلی شد، تو به او محل بگذار و تو به او اهمیت بده و تو به او گوش کن و تو او را مرکز توجهت قرار بده به جای تمام آدم‌ها. نگذار احساس کند دوست‌داشتنی نیست! تو وسط هیاهوی آدم‌ها به او لبخند بزن و تو بگو چقدر بی‌نظیر و خارق‌العاده و زیباست و تو بهترین احساسات عالم را به قلبش سر ریز کن و برایش جبران تمام دوست داشته نشدن‌ها و نخواستن‌ها و ندیدن‌ها و نداشتن‌ها شو.

دوستش داری؟ نگذار دلش بگیرد و بغضش بگیرد و احساس تنهایی و بی‌پناهی و اندوه کند!

دوستش داری؟ برایش همه باش و بگذار احساس کند در جهان شلوغ آدم‌ها، هرچیز هم که شد، یکی هست که بیشتر از قبل دوستش دارد. بگذار احساس کند کافی‌ست و دوست داشتنی‌ست و اولویت یک‌نفر؛ بدون این‌که ذره‌ای تلاش کند...

آدم‌ها دلشان می‌خواهد اولویت کسی باشند،

آدم‌ها دلشان می‌خواهد پایگاه مداوم و ثابتی در قلب و جهان کسی داشته‌باشند، جایگاه مستحکمی که به هیچ باد و بورانی نلرزد و بی‌ثبات نشود.